Σάββατο, Οκτωβρίου 11

Σταγονες στο γυαλο..

"Κάποτε Θα Γνωριστούμε
Τυχαία Σε Κάποιο Σπίτι Φιλικό
Θα Συστηθούμε Βαθιά Θα Κοιταχτούμε
Και Θα'μαστε Κι Οι Δυο Σταγόνες Στο Γυαλό

Κάποτε Θα 'ρθουν Καλοκαίρια

Κι Ύστερα Το Φθινόπωρο
Θ'αγαπηθούμε Με Τις Καρδιές Στα Χέρια

Και Θα'μαστε Κι Οι Δυο
Σταγονες Στο Γυαλό

Κάποτε Θα Μου Δίνεις Ένα Βλέμμα

Κάποτε Θα Σου Τραγουδώ
Θα'σαι Το Σώμα, Το Αίμα Θα'μαι Εγώ
Και Θα'μαστε Κι Οι Δυο
Σταγόνες Στο Γυαλό

Κι Ύστερα Τα Χρόνια Θα Γεράσουν
Κι Ύστερα Θα Φύγουμε Κι Οι Δυο

Θα Ξεχαστούμε, Αιώνες Θα Περάσουν

Και Θα 'μαστε Κι Οι Δυο
Σταγόνες Στο Γυαλό.."

(Ο δρομος,ο χρονος κι ο πονος-Αλκινοος Ιωαννιδης)




καποτε..
θα συναντηθουμε..μπορει οχι σε σπιτι φιλικο..ισως σε μια πλατεια,σε μια πορεια..σε καποια εκδηλωση..
καπου που ισως να νιωθουμε μονοι κι οι δυο..μεσα σε κοσμο που παρανοει..φωναζει,μιλα με χειρονομιες..
και θα μιλησουμε κι εμεις..ισως χωρις λεξεις,με τα ματια..με ενα χαμογελο..και θα ναι αρκετο..
θα σε προλαβω στην πορτα πριν φυγεις και θα ζητησω να σε ξαναδω..και θα αφησουμε το χρονο να κανει το παιχνιδι του..

επειτα σε ενα μικρο Καφε..
εσυ κι εγω με λεξεις και αναμνησεις,θα βαλουμε τη ζωη μας στο τραπεζι και θα μιλησουμε για περασμενες αγαπες,για συνηθειες,για ερωτες..γι αυτα που χρονια στοιχειωνουν τις σκεψεις μας..
για οσα ονειρευομαστε..για οσα γιναμε και για οσα θελουμε να αποφυγουμε..
κι επειτα θα με καληνυχτισεις με μια αγκαλια..κι εγω θα ευχομαι να μπορουσα να ρθω μαζι σου..
θα σε σκεφτομαι..θα εχω συνεχεια το τηλεφωνο αγκαλια και θα νιωθω πως θα χτυπησει το επομενο λεπτο..
θα εχω τοσα να σου πω..και δεν θα αντεχω αλλη υπομονη..

κι επειτα ενα μηνυμα,η ενα mail..
λιγο πριν παω για υπνο..να σου λεω πως σε σκεφτομαι..και πως θελω να σε ξαναδω..

νεα μερα..κι εσυ η πρωτη μου σκεψη..με σενα ανοιγω και κλεινω πια τις μερες μου..
και το τηλεφωνο χτυπα..
κι υστερα ερχεται η ελξη..η σκεψη μας για σενα και μενα μαζι..
κοινα ονειρα..ονειρα που βαζουμε σε παρομοια καλουπια..
πολλα φιλια απο κεινα που δε θελει κανεις να τελειωσουν και στιγμες που ο χρονος μοιαζει να χει παγωσει με μας στο φοντο..

σκεφτομαστε τα χρονια να γερνουν κι εμεις μαζι μ'αυτα..
αλλα δε θελουμε να φυγουμε..
δε θα αντεξω χωρις να βλεπω τα ματια σου..
δε θα αντεξω να μη σε νιωθω διπλα μου..
δεν μπορω να σκεφτω αν υπαρχει μετα και δε θελω..

θελω μονο εσενα κι εμενα..εδω..χαμενους στη στιγμη..στο δικο μας παρον..
θελω απλα να μην περνα ο χρονος..
θελω να σε εχω και να σ'αγαπω..

ακομα κι οταν φυγω..
ξερω πως εκεινο το φιλι θα υπαρχει ακομα..
οπως κι εκεινη η στιγμη..
παντα θα'μαστε εσυ κι εγω..εγω κι εσυ..παντα μαζι..παντα ερωτευμενοι..και τα συναισθηματα θα ξεπερνουν καθε οριο..κι ολα θα ναι σαν ονειρο..
σαν ολα εκεινα που φανταστηκαμε..
και σαν ολα εκεινα που πραγματοποιησαμε μαζι..

θα ξεχαστουμε,τα χρονια θα περασουν..
και θα'μαστε κι οι δυο,
σταγονες στο γυαλο..

1 σχόλιο:

HGKementári είπε...

Μην σταματήσεις να επιμένεις, να υπομένεις.. Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία.