Κυριακή, Φεβρουαρίου 22

Προσωπικα....


Προσωπικά δεν έχω αισθήματα για σένα φιλικά
μονάχα βήματα θιγμένα ερωτικά,
που μ' αναγκάζουνε να φεύγω βιαστικά

Προσωπικά δε θέλω τίποτα μαζί σου λογικά
μου πάει ο ήχος της φωνής σου τραγικά
και δεν αλλάζω το κορμί σου με την άψογη ζωή σου
τελικά

Προσωπικά εγώ τρελαίνομαι,
το παραμύθι σου και να 'μαι και να φαίνομαι
Προσωπικά δεν έχω αίσθηση
αυτό που ζούμε αν είναι αλήθεια ή παραίσθηση
προσωπικά

Προσωπικά, τυχαίνει βράδια με τραγούδια λαϊκά
ντυμένη κι άδεια κι αφημένη γενικά
να μεταφράζω τη σκηνή δραματικά

Προσωπικά, εμένα ο χρόνος μου γυρίζει κυκλικά
κι αλλάζει ο τόνος μου στο τέλος ειδικά
γι' αυτό να ξέρεις κι επιμένω, κι ας μου το 'χεις ξεγραμμένο
οριστικά..

(Στιχοι : Λινα Νικολακοπουλου
Μουσικη : Γιαννης Σπανος
Ερμηνευτης : Ελενη Δημου






"ακουτε το κομματι εδω")

3 σχόλια:

DRAMA QUEEN είπε...

Δεν ήξερα ότι η Λινα Νικολακοπουλου είχε γράψει τους στίχους σε αυτό, (νέα ήταν, λάθη έκανε). :P
Δεν θα πω ψέμματα, έχω τραυματικές παιδικές εμπειρίες από μπουάτ και δεν θα μπορέσουν ποτέ αυτά τα τραγούδια, ειδικά με τον Πάριο, βγάζω σπυριά!

Kostas L.A. είπε...

Ενταξει..για 1988 μιλαμε..δεν ητανε δα και πιτσιρικι.. :P

Εγω απο τους γονεις μου ακουγα παντα καλα λογια για μπουατ,τις οποιες δεν προλαβα,αφου δε μεγαλωσα στην Αθηνα..και θα'θελα εστω και για λιγο να ζουσα στο κλιμα εκεινης της εποχης(περιπου αρχες δεκαετιας 80)!!

Με τον Παριο κι εγω δεν εχω την καλυτερη σχεση,αλλα υπαρχουν τοσοι καλυτεροι συγχρονοι του καλλιτεχνες,που ειναι κριμα να τους βαζουμε στο ιδιο σακι!!

DRAMA QUEEN είπε...

Ούτε και εγώ τα περισσότερα παιδικά μου χρόνια δεν τα πέρασα στην Αθήνα, αλλά με σέρναν πιτσιρίκι και με έπαιρνε ο ύπνος τις καρέκλες μετά από το φαγητό και τα φώτα με τα απαίσια ντίσκο χρώματα και την μουσική στην διαπασών, να μικροφωνήσουν τα ηχεία. Ενίοτε εκδικούμουν και άρπαζα το μικρόφωνο!

Εντάξει δεν μιλάω για όλους.
Και εμείς με Σαβόπουλο μεγαλώσαμε! ;)