Τρίτη, Φεβρουαρίου 16

..τι παραμυθι να σου πω..

καληνυχτα,
τα βλεφαρα βαραινουν..
μα νιωθεις μονη,
φοβασαι λες να κοιμηθεις..

πριν φυγω,
ζητας ν'αφησω το φως..
μια αγκαλια ..
και παραμυθια..

τι να σου πω..
ειναι πιο δυσκολο οσο μενω..
μεσα στη σκεψη
και μεσα στο ονειρο..
στο παραμυθι,
το σ'αγαπω
μοιαζει πιο δυσκολο,
κι ας ειναι ολα οσα κρυβω..

παει καιρος,
και παραμυθια δεν υπαρχουν πια..
να μου θυμιζουν,
πισω οσα αφησαμε..

ειναι νυχτες,
πιο σκληρες,
και μερες πιο δυσκολες..
και παραμυθια,
σαν αυτα που σου λεγα..
κι ας ηθελα να σε ξεχασω,
κι ας μη μιλαμε πια..
κι ας ειναι ολα ενα ψεμα..

(αλκινοος ιωαννιδης και Μισο φεγγαρι παιζει στο μπλογκ σημερα..
αφιερωμενο στην καλη μου την alks.. )

1 σχόλιο:

Alks--Anna είπε...

..λίγο πριν από το όνειρο...
λίγο πριν από την χαρά....
μέσα από ένα χαμόγελο σιωπής το παραμύθι τελείωσε.. σκόρπισε
καμμένες ανάσες και χάθηκε...

και όμως...έχω ακόμη διάθεση για παραμύθια....(ολέθρια συνήθεια..)
"..Λίγη σκιά να βρω,
στα μάτια λίγη σκόνη
το παραμύθι μου να ζήσω ο φτωχός.."


μα εσύ καλέ μου Κosta να 'χεις χρώματα πολλά να βάφεις τους πόθους, τις σκέψεις και τα όνειρα σου...Να χεις πολλά.και να μη φοβάσαι πως θα σου τελειώσουν..


σαν ουρλιαχτό
και σαν ευχή
και σαν σημάδι..σ'ευχαριστώ....