πισω στη βαση για λιγες ακομα ημερες..

μετα απο ενα ομορφο διημερο ,
με καλη παρεα και ατελειωτες βολτες..
με καφε και ποτο..
με παλτω διπλα στη λιμνη..
και πιτες με γυρο σε καποια πλατεια..
μετα απο μερικες αγκαλιες..
ενα τσιγαρο..
και πολλες αναμνησεις ,χαζευοντας τα παιδια τριγυρω..
μετα το ταξιδι της επιστροφης
στην καθημερινοτητα..
τα λεμε ξανα με ενα καφε διπλα στο πληκτρολογιο..
και σκεψεις..
Ελπιζω να ειστε ολοι καλα!!

(Ευχαριστω τη γλυκια μου Αναστασια ,για τη φιλοξενια και την αγαπη της.. :) )

..μα εγω ..που εχω περασει αυτο το σταδιο κι ειναι το σπιτι μου αδειο..

Αν ζούσαμε σ' άλλη εποχή
ίσως και να 'χαμε παντρευτεί
ίσως και να 'χαμε ήδη παιδιά
κουμπάρο, σπίτι, πεθερικά..

Ίσως να φόραγες μπικουτί
και μία ρόμπα μισάνοιχτη
να μπαίνει ο ήλιος να βλέπω το φως
να παύει ο έρως να 'ναι τυφλός..

θ' άλλαζε νόημα κι η Κυριακή
δεν θα 'ταν πια μελαγχολική
στην Κερατέα και στο Γραμματικό
στις σούβλες τα παλιά μας εγώ..

Μα εγώ, το χω περάσει αυτό το στάδιο
κι είναι το σπίτι μου άδειο
βγαίνω νύχτα κοιμάμαι πρωί
κι εσύ στ' αστέρια βλέπεις μόνο ζώδια
και της καρδιάς τα επεισόδια
προτιμάς να τα δεις στην TV..

Μες στα στενά της Λιμνούπολης,
της Μέτρο Γκόλντουϊν, της Φίνος Φιλμς
ο Ντόναλντ Ντακ, ο Κλαρκ Γκέιμπλ κι ο Βουτσάς
ματαίως θα περιμένουν για μας..

Τα είδη προικός τα επιπλάδικα
θα διαφημίζονται άδικα
τα photo albums θα μένουν λευκά
ρύζι θα τρώμε μόνο λαπά..

Εμείς δεν ζούμε σ' άλλη εποχή
η μοίρα μας έταξε σ' αυτή
που ο ουρανός δεν κρύβει από πάνω Θεό
κι εσύ είσαι εσύ κι εγώ είμαι εγώ..


(Με Φοιβο Δεληβορια παρεα σημερα..Κυριακη..για να την κανουμε λιγοτερο μελαγχολικη..
καλη ακροαση και να ειστε καλα..)

..το πιο μεγαλο ψεμα.. της γης..

Πάει καιρός που σ’ αγαπώ
καιρός που περιμένω
όμως μπροστά στη πόρτα μου
δε φάνηκε κανείς.
Με δεκανίκι ξύλινο
Σε ποιο χορό πηγαίνω;
Πως λύνεται το αίνιγμα
ετούτης της ζωής;

Το πιο μεγάλο ψέμα
κράτα το για μένα
το πιο μεγάλο ψέμα
της γης.

Είναι φορές που σκέφτομαι
τη μοίρα των ανθρώπων
ερχόμαστε και φεύγουμε
χνουδάκια στο βοριά.
Κι εσύ γελάς και λούζεσαι
στα φώτα ξένων τόπων
και με την άκρη του φρυδιού
μου σκίζεις τη καρδιά.

Το πιο μεγάλο ψέμα
κράτα το για μένα
το πιο μεγάλο ψέμα
της γης.

Τόσα σωστά που έκανες,
κάνε και ένα λάθος,
με μάτια τόσο όμορφα
γιατί με τυραννάς;
Βούλιαξα μες στα μάτια σου
κι έχουνε τόσο βάθος
που δεν θα ξαναβγώ ποτέ,
μα εσύ δεν μ’ αγαπάς.

Το πιο μεγάλο ψέμα
κράτα το για μένα
το πιο μεγάλο ψέμα
της γης..


(μουσική :Γιώργος Σταυριανός
στίχοι:Μυρτώ Κοντοβά
ερμηνεια:Αλεξανδρος Καλλιφατιδης)

"αλλαγη διαθεσης σημερα,γιατι φοβαμαι πως σας χαλαω τη διαθεση με τις επιλογες..
χεχε..καλη ακροαση να'χουμε"