"Μονάχα έχουν περάσει χίλια χρόνια
κι εγώ συνήθως πέθαινα από αγάπη,
μέχρι που ήρθε αυτός ο μπλε χειμώνας
ν' ανάψει αυτά που έσβησε ο αιώνας.

Μετρήθηκα στις ώρες του τυφώνα,
στις ώρες που η καρδιά ξερνούσε στάχτη,
ακίνητος στη δίνη του κυκλώνα
ν' ακούω μονάχα να μου λένε πόνα, πόνα, πόνα, πόνα.

Το σώμα μου δε δόθηκε στις πέτρες,
δε στέρεψε το τελευταίο μου δάκρυ,
του έρωτα εποχές μάγισσες, ψεύτρες
των πιο όμορφων νυχτών, ώρες αλήτρες.

Δεν θα συγκρίνω φως με το σκοτάδι
ούτε λευκό αμνό με λύκο μαύρο.
Δεν θα με θρέψει άλλο μάνας χάδι
ας κλείσει της ψυχής μου το πηγάδι.

Μονάχα έχουν περάσει χίλια χρόνια.. "

.. επιστροφη στα γνωστα μερη ή οχι..
ακομα δεν το εχω αποφασισει..
προς το παρον ας απολαυσουμε τα "διαφανα κρινα"
στις  μουσικες επιλογες της σελιδας αυτης,
και τα υπολοιπα θα τα δειξει ο χρονος!!

φιλικα παντα,
Κ.

Ένα τραγούδι κι ένα αντίο,στο Δημήτρη Μητροπάνο..

..κυκλοφορουσαν φημες απο νωρις το πρωι,
πως αλλος ενας απο τους "μεγαλους" του ελληνικου τραγουδιου,
ξεκινησε το ταξιδι του γι'αλλου..

δυστυχως οι φημες επιβεβαιωθηκαν λιγο αργοτερα..
ο Δημητρης Μητροπανος δε βρισκεται πια αναμεσα μας..
μενουν μονο τα τραγουδια του,να μας κρατουν συντροφια..

Καλο ταξιδι Δημητρη..

"τα ματια σου εκλεισες..
και μ'αφησες απ'εξω..
αλλη μια νυχτα,θα τη βγαλω στη βροχη.."

..

λιγο πριν το αυριο..

   οταν θα λες πως παλι λειπω..
λιγες στιγμες και σκεψεις..
    τσιγαρο και καφες ..
κι εσυ απ'το παραθυρο..
καπου ταξιδευεις..

κλεινω τα ματια..
κι ονειρευομαι οσα αγαπησες,
  οσα ηθελες..κι οσα δεν ειχες ποτε..
κι υστερα σε φανταζομαι..
καπως αλλιως,καπου αλλου..
μα εσυ ακομα ταξιδευεις..

μια αντανακλαση στο τζαμι..
βροχη ..κι αερας..
κι εσυ οπως παντα..
   μια σταγονα στο παραθυρο..
λιγο πριν χαθεις..
λιγο πριν το μετα..
   ιδια εικονα παντα..

She..

a light shining in my room at night,
nothing to hide,
not much to describe either..
something trying to cover
the shadows of my heart,
givin' me hope..
for the day 'bout to shine soon..

she,
just another miracle..
the point where love meets life..
she's got the shine
that takes the night away..
for now and forever..

guide me through the dark..
give me life..
shelter me,
and show me how to love..
and i'll be yours..
now and forever..

(dedicated to the one, that my life's been waiting for..
to the one i still haven't met..the one i still hope to find..)

Αντιο σ'εναν ακομα απο τους ΜΕΓΑΛΟΥΣ ..

Με λυπη μου προχθες πληροφορηθηκα κι εγω,

οπως ολοι σας ,σχετικα με το ατυχημα που ειχε

ο Θοδωρος Αγγελοπουλος..αν και πιστεψα αρχικα

πως θα ηταν κατι περαστικο,αφου κανεις δεν

ανεφερε πως ειχε χτυπηθει σοβαρα ο ανθρωπος..

Λιγες ωρες αργοτερα ολο το διαδικτυο γεμισε με

την ειδηση του θανατου,αυτου του μεγαλου

κινηματογραφιστη μας,κι ειναι αληθεια οτι στην

αρχη πιστεψα πως καποιος μας εκανε πλακα..

Οπως και να'χει.. θα κλεισω λεγοντας πως ,

ειναι κριμα να χανουμε τετοιους σημαντικους

ανθρωπους,ειδικα σ'αυτη την ασχημη εποχη

για τη χωρα μας..Αφου ειναι η δικη τους καθοδηγηση

που χρειαζεται περισσοτερο απ'ολα ο κοσμος..

κι οχι οι γνωμες του καθε τεμπελη βουλευτη..

Καλο ταξιδι Θοδωρε..

καλή χρονιά και καλώς σας βρίσκω ξανά..στη δικιά μας κοντινή Αμερική..

Όταν κρυώνω κι αρρωσταίνω ψάχνω εσένα
Θα 'θελα να 'μουν ο πιο κακός σου γιος
Να σου γκρινιάζω πως εδώ δε ζει κανένας
Να σ' αγκαλιάζω κι ύστερα να σου ζητώ

Στο δρόμο να με βγάλεις που ανεβαίνει
για τη δικιά σου κοντινή Αμερική
Μ' ένα κλειδί κι ένα περίστροφο στην τσέπη
θέλω να τρέξω κατά εκεί

Όταν ξυπνάω τρομαγμένος, βλέπω εσένα
μια γνώριμη σκιά στον ουρανό
Με πλησιάζεις με λόγια ιδρωμένα
με νανουρίζεις, μα εγώ κλαίω και σου ζητώ

Στο δρόμο να με βγάλεις που ανεβαίνει
για τη δικιά σου κοντινή Αμερική
Μ' ένα κλειδί κι ένα περίστροφο στην τσέπη
θέλω να τρέξω κατά εκεί..


**ειναι αληθεια πως λειπω καιρο απο δω μεσα..
και σιγουρα δεν μπορω να υποσχεθω πως θα επιστρεψω,

συνεπης ως ημουν παλιοτερα στα καθηκοντα μου

ως διαχειριστης και δημιουργος στη σελιδα αυτη..

το μονο που μπορω με σιγουρια να υποσχεθω,

ειναι πως θα περνω απο δω καθε τοσο.. **