Κάτι στιγμές σαν κι αυτή..

.. που νιώθεις τόσο μικρός και λίγος..
μα ταυτοχρόνα τόσο σημαντικός..

που προσπαθείς να οργανώσεις
σε σκέψεις και λέξεις..
όλα όσα αισθάνεσαι ή αισθάνθηκες..

που κάθε μέρα προσπαθείς να εννοήσεις,
ό,τι δυσνόητο ακόμη σου μοιάζει..

κι η ίδια αυτή αλληλουχία
κάθε μέρα είναι εκεί για σένα..

κάθε μέρα σου θυμίζει ,
όσα ακόμη δεν κατάλαβες..

μαζεύεις μια στοίβα λοιπόν,
με σκέψεις και συναισθήματα..
και μπόλικη αγάπη!

Νεο-Ελληναράδες..

 "..Καίω τα δέντρα χτίζω μεζονέτες
 θα κάνω τα παιδιά μου μαριονέτες
 σ’ ένα κλουβί γραφείο σαν αγρίμι
 παίζω ατέλειωτο βουβό ταξίμι.

 Έλληνας νεοέλληνας

 Μαράθηκε η λουλουδιασμένη ιτιά
 και ψηλωσε η κοντούλα λεμονιά.
 στα Σάλωνα δε σφάζουνε αρνιά
 δεν πάει το παπάκι στην Πόταμιά.

 Κι η Παπαλάμπραινα γυμνή
 χαϊδέυει δώρο συσκευή
 σ’ ένα τηλεπαιχνίδι πουλημένο

 Πουλάκι ξένο
 πουλί χαμένο

 μου τρώει τα σπλάχνα
 δεν βγάζω άχνα.."


 Καλή "σχολική" χρονιά να'χουμε!

 Κι εμείς εδώ, άλλη μια συνηθισμένη μέρα στην ΑΘήνα..
 με κίνηση, κόρνες, βρισιές .. έτσι για το καλό!

 "Νεοέλληνες" και "Ελληναράδες"..


 Καλημέρα σε όλους!


 Κ.

Φρενάρει ο χρόνος στη σκοπιά
και `γω στα μάτια σου τρακάρω
πόσα ξενύχτια θέλω να ρεφάρω
του φθινοπώρου τα φιλιά

Μην ψάχνεις λόγια να το πεις
δεν θέλει η αγάπη γλωσσοδέτες
μήτε μαέστρους και συνθέτες
μια ματιά μονάχα αρκεί

Η αγάπη θέλει μια αγκαλιά
λίγο κρασί κι ένα ζεστό κρεβάτι
κι αν θέλεις να θυμάσαι κάτι
θυμήσου του φθινοπώρου τα φιλιά

Σαν τον φρουρό μπροστά στην πύλη
ξάγρυπνος μένω στο πλευρό σου
μα σαν γελάς μες τ’ όνειρό σου
ξεχνάει ο ήλιος ν’ ανατείλει"

φρεναρει ο χρονος στη σκοπια..

περασε καιρος πολυς,

και μενει ακομα λιγος..

κι εγω ειπα να επιστρεψω,

να αφησω λιγα λογια

κι ενα κομματι αγαπημενο..

και παλι να χαθω..

μαζι με τα φιλια του φθινοπωρου..

"Μονάχα έχουν περάσει χίλια χρόνια
κι εγώ συνήθως πέθαινα από αγάπη,
μέχρι που ήρθε αυτός ο μπλε χειμώνας
ν' ανάψει αυτά που έσβησε ο αιώνας.

Μετρήθηκα στις ώρες του τυφώνα,
στις ώρες που η καρδιά ξερνούσε στάχτη,
ακίνητος στη δίνη του κυκλώνα
ν' ακούω μονάχα να μου λένε πόνα, πόνα, πόνα, πόνα.

Το σώμα μου δε δόθηκε στις πέτρες,
δε στέρεψε το τελευταίο μου δάκρυ,
του έρωτα εποχές μάγισσες, ψεύτρες
των πιο όμορφων νυχτών, ώρες αλήτρες.

Δεν θα συγκρίνω φως με το σκοτάδι
ούτε λευκό αμνό με λύκο μαύρο.
Δεν θα με θρέψει άλλο μάνας χάδι
ας κλείσει της ψυχής μου το πηγάδι.

Μονάχα έχουν περάσει χίλια χρόνια.. "

.. επιστροφη στα γνωστα μερη ή οχι..
ακομα δεν το εχω αποφασισει..
προς το παρον ας απολαυσουμε τα "διαφανα κρινα"
στις  μουσικες επιλογες της σελιδας αυτης,
και τα υπολοιπα θα τα δειξει ο χρονος!!

φιλικα παντα,
Κ.

Ένα τραγούδι κι ένα αντίο,στο Δημήτρη Μητροπάνο..

..κυκλοφορουσαν φημες απο νωρις το πρωι,
πως αλλος ενας απο τους "μεγαλους" του ελληνικου τραγουδιου,
ξεκινησε το ταξιδι του γι'αλλου..

δυστυχως οι φημες επιβεβαιωθηκαν λιγο αργοτερα..
ο Δημητρης Μητροπανος δε βρισκεται πια αναμεσα μας..
μενουν μονο τα τραγουδια του,να μας κρατουν συντροφια..

Καλο ταξιδι Δημητρη..

"τα ματια σου εκλεισες..
και μ'αφησες απ'εξω..
αλλη μια νυχτα,θα τη βγαλω στη βροχη.."

..

λιγο πριν το αυριο..

   οταν θα λες πως παλι λειπω..
λιγες στιγμες και σκεψεις..
    τσιγαρο και καφες ..
κι εσυ απ'το παραθυρο..
καπου ταξιδευεις..

κλεινω τα ματια..
κι ονειρευομαι οσα αγαπησες,
  οσα ηθελες..κι οσα δεν ειχες ποτε..
κι υστερα σε φανταζομαι..
καπως αλλιως,καπου αλλου..
μα εσυ ακομα ταξιδευεις..

μια αντανακλαση στο τζαμι..
βροχη ..κι αερας..
κι εσυ οπως παντα..
   μια σταγονα στο παραθυρο..
λιγο πριν χαθεις..
λιγο πριν το μετα..
   ιδια εικονα παντα..

She..

a light shining in my room at night,
nothing to hide,
not much to describe either..
something trying to cover
the shadows of my heart,
givin' me hope..
for the day 'bout to shine soon..

she,
just another miracle..
the point where love meets life..
she's got the shine
that takes the night away..
for now and forever..

guide me through the dark..
give me life..
shelter me,
and show me how to love..
and i'll be yours..
now and forever..

(dedicated to the one, that my life's been waiting for..
to the one i still haven't met..the one i still hope to find..)

Αντιο σ'εναν ακομα απο τους ΜΕΓΑΛΟΥΣ ..

Με λυπη μου προχθες πληροφορηθηκα κι εγω,

οπως ολοι σας ,σχετικα με το ατυχημα που ειχε

ο Θοδωρος Αγγελοπουλος..αν και πιστεψα αρχικα

πως θα ηταν κατι περαστικο,αφου κανεις δεν

ανεφερε πως ειχε χτυπηθει σοβαρα ο ανθρωπος..

Λιγες ωρες αργοτερα ολο το διαδικτυο γεμισε με

την ειδηση του θανατου,αυτου του μεγαλου

κινηματογραφιστη μας,κι ειναι αληθεια οτι στην

αρχη πιστεψα πως καποιος μας εκανε πλακα..

Οπως και να'χει.. θα κλεισω λεγοντας πως ,

ειναι κριμα να χανουμε τετοιους σημαντικους

ανθρωπους,ειδικα σ'αυτη την ασχημη εποχη

για τη χωρα μας..Αφου ειναι η δικη τους καθοδηγηση

που χρειαζεται περισσοτερο απ'ολα ο κοσμος..

κι οχι οι γνωμες του καθε τεμπελη βουλευτη..

Καλο ταξιδι Θοδωρε..

καλή χρονιά και καλώς σας βρίσκω ξανά..στη δικιά μας κοντινή Αμερική..

Όταν κρυώνω κι αρρωσταίνω ψάχνω εσένα
Θα 'θελα να 'μουν ο πιο κακός σου γιος
Να σου γκρινιάζω πως εδώ δε ζει κανένας
Να σ' αγκαλιάζω κι ύστερα να σου ζητώ

Στο δρόμο να με βγάλεις που ανεβαίνει
για τη δικιά σου κοντινή Αμερική
Μ' ένα κλειδί κι ένα περίστροφο στην τσέπη
θέλω να τρέξω κατά εκεί

Όταν ξυπνάω τρομαγμένος, βλέπω εσένα
μια γνώριμη σκιά στον ουρανό
Με πλησιάζεις με λόγια ιδρωμένα
με νανουρίζεις, μα εγώ κλαίω και σου ζητώ

Στο δρόμο να με βγάλεις που ανεβαίνει
για τη δικιά σου κοντινή Αμερική
Μ' ένα κλειδί κι ένα περίστροφο στην τσέπη
θέλω να τρέξω κατά εκεί..


**ειναι αληθεια πως λειπω καιρο απο δω μεσα..
και σιγουρα δεν μπορω να υποσχεθω πως θα επιστρεψω,

συνεπης ως ημουν παλιοτερα στα καθηκοντα μου

ως διαχειριστης και δημιουργος στη σελιδα αυτη..

το μονο που μπορω με σιγουρια να υποσχεθω,

ειναι πως θα περνω απο δω καθε τοσο.. **

..and then..

there's a moment in time..
right before you're embraced by deadly silence..
before another breath..
after countless thoughts
and another,usual,hasty glimpse at your clock pointers..

you know there's something..
there was something bothering you..
incapable of explaining the reason..
and unable to overcome what lurks within..

shadows are fallin'..
and your clock keeps on breakin'
that thin blanket of silence..
and there's another breath..
not thinking anymore..
just feeling like another moment's wasted..

you decide to open your eyes again..
light a cigarette..
and pass out, like you
chose to.. leave.. forever..

and right before you realise it..
there's light again..