μία,δύο....τρεις στιγμές..
όπως σιωπές..
έπειτα από κραυγές και κλάμματα..
λύπες κρυφές..
και τσέπες αδειανές..
σαν χθες θυμάμαι που σε έχασα..
κι έρχεσαι,φεύγεις..
κι ας ξεχνάς..
να λες πως έχασες το όνειρο,
στη στάση σαν κατέβηκες..
σαν να'ταν τραίνο γρήγορο,
για σένα..
περπάτησες
κι εγώ μαζί,άγνοια περπάτησα..
και είμαι εδώ..
κι ας λείπω..σε ένα κένο
ψάχνω να βρω
στηρίγματα,και βήματα..να ζήσω..
τι να'ναι αυτό,
που σε κρατά ακόμα..
έξω μακρυά..
μακρυά από όνειρα,
που αγάπησες και πέταξες,
και θα πετάς..
και σαν θα φύγεις..
θα πετούν κι αυτά,να βρουν
παρέα κοντά σου..
όπως σιωπές..
έπειτα από κραυγές και κλάμματα..
λύπες κρυφές..
και τσέπες αδειανές..
σαν χθες θυμάμαι που σε έχασα..
κι έρχεσαι,φεύγεις..
κι ας ξεχνάς..
να λες πως έχασες το όνειρο,
στη στάση σαν κατέβηκες..
σαν να'ταν τραίνο γρήγορο,
για σένα..
περπάτησες
κι εγώ μαζί,άγνοια περπάτησα..
και είμαι εδώ..
κι ας λείπω..σε ένα κένο
ψάχνω να βρω
στηρίγματα,και βήματα..να ζήσω..
τι να'ναι αυτό,
που σε κρατά ακόμα..
έξω μακρυά..
μακρυά από όνειρα,
που αγάπησες και πέταξες,
και θα πετάς..
και σαν θα φύγεις..
θα πετούν κι αυτά,να βρουν
παρέα κοντά σου..
6 σχόλια:
Είναι μυστικά αυτά.. :)
Όπως όταν ερωτεύεσαι...
τελικα η ζωη μας ειναι γεματη μυστικα..
απο τον ερωτα μεχρι την καθημερινοτητα!!
ποιο το νοημα ομως;
το νόημα είναι ότι ζεις δυνατές συγκινήσεις. Ακριβώς επειδή είναι μυστικό! ;)
Δεν είναι κάτι κοινωνικό για να το μοιραστείς και να σε αποφορτίσει.
Όλα όσα κάνουμε είναι χλιαρά και ημίμετρα στην ζωή μας, φαντάζεσαι να ήταν και αυτό;
Δεν πιστεύω ότι έχει νόημα η ζωή χωρίς πάθος. Πάθος καταλαβαίνεις τι εννοώ..
καταλαβαινω πολυ καλα πως το εννοεις..οπως κι ολα τα υπολοιπα!!
η ζωη μου ητανε λιγο ζωσμενη απο ομιχλη στο μεγαλυτερο μερος της,τοσο που ηταν δυσκολο για τους γυρω να καταλαβουν μερικα πραγματα..πολλες φορες αγγιξα τα ορια της αντικοινωνικοτητας και το πιο αστειο τωρα που το σκεφτομαι ειναι πως μου αρεσε ολο αυτο!!
ποτε δεν αντεχα για πολυ μεσα σε καταστασεις γεματες φωτα και χρωματα,ατομα που προσπαθουσαν να δειξουν κοινωνικοι(φορωντας προσωπεια) και εντονες στιγμες..ζουσα εντονα αλλα μεσα στα καλουπια που εβαζα ο ιδιος!!
Και τώρα τα έσπασες τα καλούπια;
Πως το έκανες αυτό, πες μου και εμένα! ;)
δεν εχω σπασει τιποτα..παραμενω ενας μικρος "αστειος παρλαπιπας",οπως λενε και οι Αφοι Κατσιμιχα στο κομματι "Κοριτσια της συγγνωμης"..
ενας "απλος και μονος καουμπόυ" κατα τον Λουκυ Λουκ..
βασικα αν θες να ξεφυγεις απο τα καλουπια..απλα μη σκεφτεσαι τιποτα,κι ασε ενα ξεσπασμα να σε παρει μαζι σαν ποταμι που τρεχει ορμητικα..ισως μετα να νιωθεις περισσοτερη γαληνη και να μπορεις να ξανακολουθησεις τα προτυπα που εχεις θεσει!!
(μεταξυ μας,καθε φορα που ξεφευγω και ακολουθω τους γυρω μου,στην πρωτη μιση ωρα εχω πειστει πως ο τροπος ζωης που ειχα θεσει ως ιδανικο,ειναι πολυ καλυτερος!!αλλα εκεινη τη στιγμη δε με νοιαζει..i put the blame on alcohol and smoke!! :))
Δημοσίευση σχολίου