εναμιση χρονο μετα..

θυμαμαι καποτε..
δεν παει καιρος,
ομως παραξενο μου μοιαζει
να γελαω ενω το σκεφτομαι..
ετυχε να συμπεσουν λεει
οι δρομοι μας..

εδωσες χρωμα
στη ζωη που γκριζαρε..
μου'μαθες να γελαω,
να φιλαω,να νιωθω..
μου'μαθες να σ'αγαπω,
να μη φοβαμαι να δωσω..

ομορφες στιγμες..
και στο φοντο εγω κι εσυ,
εσυ κι εγω αγκαλια..
και λεγαμε δε θα τελειωσει,
πιστεψα πως θα'σαι εκει,
παντα εκει για μενα..

μα περασε ο καιρος,
κι αλλαξαμε..σαν μια στιγμη..
που φευγει και χανεται..
αλλαξε ο χρονος,
αλλαξε η καρδια..
αλλαξες κι εσυ πολυ..

μου'μαθες να φευγω,
να ξεχνω πως ν'αγαπω..
μου μαθες να κλαιω
και να λιωνω μερες ολοκληρες..
να σβηνω τις στιγμες,
σαν να μην εζησαν..

μου'μαθες να ποναω..
μα πια θυμαμαι και γελω..
σ'ευχαριστω..
μακαρι να'ξερα αν σου λειπω..
να'σαι καλα
και να προσεχεις..