"κι ας ηταν μια φορα.. να μ'ειχες παρει αγκαλια.."

"..το ξερω σου ζητω παρα πολλα.."

οπως λεει κι ο αγαπημενος Νικολας ο Ασιμος,
που μου κρατουν συντροφια οι μουσικες του παλι αποψε..
και δε θελω καρδια μου να κλαις..

κι υστερα μιλα για το "μηχανισμο" και για τη λινα..
και για τις ιδεες του και για τους τρομοκρατες..
σαν αυτους που ειμαστε ολοι, (με πρωτο το μανωλη)..
κι υστερα απ'τη "μπαταρια", παει μια βολτα μεχρι το Αμστερνταμ..
και "καταρρεει".. αραγε θα'λεγε πως καταρρεει αν ζουσε και σημερα;;
θα μιλαγε σιγουρα για ενα κοσμο που κατηντησε σαν το "γιουσουρουμ"
κι επειτα ..παλι στην ξεφτιλα να ισχυριζεται πως βαρεθηκε,
τη μιζερη του φυση..αφου κανεις τους δε λεει να ξεκουνησει..

και μεσα απο εναλλαγες αγαπης κι αντιδρασης..
θα μας τραγουδουσε για ενα "παπακι"..
νανουριζοντας τη μερα που φευγει..
πριν αρχιζει μια καινουρια απ'αυτες τις παραξενες..

"κι ας μη σου καιγεται καρφι..
κι ας συνηθησες .. κι εσυ.."

comeback or not..

ειναι οι μερες που ζουμε περιεργες..
ανθρωποι σπουδαιοι κι ανθρωποι καθημερινοι,
"φευγουν" ξαφνικα..
οι μερες γιορτινες παρολα αυτα ,για αλλη μια φορα..
σαν περυσι..
ενα τραγουδι, "μια καληνυχτα στη μαμα" που ελεγε κι ο παυλος..
κι αλλος ενας κυκλος να ξεκινα..

ολα χαριζονται, σε λογικες τιμες..
με τεραστιο ομως κοστος..
κι αν ημουν καποτε αισιοδοξος,τωρα απλα προτιμω..
ν'ακολουθω τη διαθεση του καιρου,
και να παιζω με τις συγκυριες..
δεν ελπιζω , ειναι ακριβο για μας αυτο το αθλημα..
κι απλα συνεχιζω να κυλω μαζι με το ρευμα..
μαθαινω ν'αγαπω απ΄την αρχη..

κι αν δε γραφω οπως παλια..
ειναι ισως επειδη περιμενω να δω τι θα γραψει η ζωη..
μ'ενα χαμογελο κι υπομονη πολλη..