"κι ας ηταν μια φορα.. να μ'ειχες παρει αγκαλια.."

"..το ξερω σου ζητω παρα πολλα.."

οπως λεει κι ο αγαπημενος Νικολας ο Ασιμος,
που μου κρατουν συντροφια οι μουσικες του παλι αποψε..
και δε θελω καρδια μου να κλαις..

κι υστερα μιλα για το "μηχανισμο" και για τη λινα..
και για τις ιδεες του και για τους τρομοκρατες..
σαν αυτους που ειμαστε ολοι, (με πρωτο το μανωλη)..
κι υστερα απ'τη "μπαταρια", παει μια βολτα μεχρι το Αμστερνταμ..
και "καταρρεει".. αραγε θα'λεγε πως καταρρεει αν ζουσε και σημερα;;
θα μιλαγε σιγουρα για ενα κοσμο που κατηντησε σαν το "γιουσουρουμ"
κι επειτα ..παλι στην ξεφτιλα να ισχυριζεται πως βαρεθηκε,
τη μιζερη του φυση..αφου κανεις τους δε λεει να ξεκουνησει..

και μεσα απο εναλλαγες αγαπης κι αντιδρασης..
θα μας τραγουδουσε για ενα "παπακι"..
νανουριζοντας τη μερα που φευγει..
πριν αρχιζει μια καινουρια απ'αυτες τις παραξενες..

"κι ας μη σου καιγεται καρφι..
κι ας συνηθησες .. κι εσυ.."