Ηταν αναγκη;;

"ασπριζουν τα μαλλια μου καθε μερα ..

μεγαλωνω..

τα ιδια ειχε παθει κι ο μπαμπας μου,

σ'αλλο χρονο.."

καπως ετσι τα λεει ο κυριος Αλκινοος..

και καπως ετσι διωχνω κι εγω αλλον ενα χρονο..

χθες κοιταζα τα παιδια να παιζουν στη γειτονια

κατι παιχνιδια παρομοια με τα "μηλα",

που παιζαμε κι εμεις καποτε..

ξεφυγα για λιγο και περπατησα στις αρχες του '90..

στις παλιες αλανες..

κατι μερες του χειμωνα που νυχτωνε νωρις,

κι εμεις κλωτσουσαμε μια μπαλα ή τρεχαμε ακαταπαυστα..

θυμηθηκα μια εφηβεια περιεργη

και μετα το περασμα στο 2000..

Κι υστερα η πραγματικοτητα με τραβηξε πισω,

για να συνεχισω να αγωνιζομαι..

χτιζοντας απο σημερα ,το αυριο που θα'θελα να ζησω..

παει κι αυτη η χρονια λοιπον..

οπως καθε προηγουμενη 30η Μαιου..

δε βαριεσαι.. πλεον μοιαζει κι αυτη συνηθισμενη..

σε μερικα χρονια θα ειναι ισως μερος της ρουτινας..

Οπως και να'χει η ζωη προχωραει

και μακαρι να αξιωθω να ζησω κι αλλες πολλες μερες σαν κι αυτη..

"Ο γερο Γλαυκος,διαβασε σ'ενα τοιχο.. Χρονος ο πανδαματωρ

κι εκλαψε σαν παιδι.. κι ηταν παιδι.."