Μεγαλη Συναυλια Διαμαρτυριας στα Προπυλαια..την Παρασκευη 19 Δεκεμβριου!!

Δέκα μέρες συμπληρώθηκαν από την δολοφονία του 15χρονου μαθητή, Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον ειδικό φρουρό στο κέντρο της Αθήνας.
Ο ελληνικός λαός, οι εργαζόμενοι και η νεολαία, καθημερινά βγαίνουν στον δρόμο και φωνάζουν ότι αυτό το έγκλημα δεν θα ξεχαστεί εύκολα. Αυτές τις μέρες, το δίκιο βρίσκεται στους δρόμους, στον αγώνα και την εξέγερση μιας ολόκληρης γενιάς.
Οι μαθητές, οι φοιτητές, οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι και οι μετανάστες βγαίνουμε στον δρόμο ενάντια στην δολοφονία ενός νέου ανθρώπου, ενάντια σε τόσες άλλες που προηγήθηκαν (μετανάστης στην Πέτρου Ράλλη, γυναίκα στην Λευκίμη και άλλες) αλλά και ενάντια στην πολιτική που δολοφονεί εμάς και τα όνειρα μας καθημερινά: στα σχολεία – εξεταστικά κάτεργα, στα Πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ της Αγοράς, στο παρόν και το μέλλον της ανεργίας ή στην καλύτερη περίπτωση των μισθών πείνας των 600 Ευρώ.

Δεν θα σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε. Για τον Αλέξη, για όλους όσους «έφυγαν», αλλά και για μας που είμαστε εδώ. Σε κάθε γειτονιά, σε κάθε σχολείο και σχολή σε κάθε χώρο δουλειάς.
Για να τιμωρηθούν οι ένοχοι, για να ανοίξει ο δρόμος για την κατάκτηση όσων δικαιούμαστε.


Στα πλαίσια αυτά διοργανώνουμε μεγάλη συναυλία:
· ενάντια στην κρατική καταστολή
· αλληλεγγύης στην εξέγερση της νεολαίας
την Παρασκευή 19/12 από τις 15.00 και μετά στα Προπύλαια.

Για περισσοτερες πληροφοριες επισκεφτειτε το παρακατω λινκ

ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΣΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ

No more presidents..just,one united world under GOD!!

"..little child
dry your crying eyes
how can I explain
the fear you feel inside
cause you were born
into this evil world
where man is killing man
but no one knows just why
what have we become
just look what we have done
all that we destroyed
you must build again

when the children cry
let them know we tried
cause when the children sing
then the new world begins

little child
you must show the way
to a better day
for all the young
cause you were born
for all the world to see
that we all can live
with love and peace
no more presidents
and all the wars will end
one united world
under god

when the children cry
let them know we tried
cause when the children sing
then the new world begins

what "have we" become
just look what we have done
all that we destroyed
you must build again
no more presidents
and all the wars will end
one united world
under god

when the children cry
let them know we tried
when the children fight
let them know it ain't right
when the children pray
let them know the way
cause when the children sing
then the new world begins.."


οι White Lion σε ενα απο τα πιο ευαισθητα κομματια που εχουν γραφτει ποτε..
When the children cry, ο τιτλος αυτου..κι αν κανεις αφιερωσει λιγο χρονο και διαβασει τους στιχους θα καταλαβει με ποση λεπτοτητα προσεγγιζουν καποια θεματα..

δεν υπαρχει πιο δυσκολο πραγμα απο το να εξηγησει κανεις σε ενα παιδι,οσα συμβαινουν γυρω του..εκτος απο τις συνεχεις αποριες,το παιδι με την αθωοτητα της σκεψης του,θα προσεγγιζει καποια θεματα με τροπο που θα καταληγει σε αδιεξοδα..
ενα παιδι δεν μπορει να καταλαβει γιατι γινεται καποιος πολεμος..δεν μπορει να καταλαβει τη λεξη εξουσια..δεν μπορει να καταλαβει τι θα πει να αγωνιζεσαι για το φαγητο σου καθημερινα,οπως και για αλλες αναγκες..και θα επρεπε να ανησυχουμε αν τα καταλαβαινε ολα αυτα..

τι ομορφα που θα'ταν ολοι να βλεπαμε τη ζωη με τα ματια των παιδιων,που εχουμε θαψει βαθυα μεσα μας..ολα να ηταν παιχνιδι και ο θανατος να εμοιαζε πως δεν μπορει να αγγιξει κανεναν!!

το σημαντικοτερο ομως μηνυμα που αφηνει αυτο το κομματι κρυβεται στους ακολουθους στιχους:

"No more presidents and all the wars will end!!
One united world,under GOD!!"

The Revolution

"Wake up boys, there's a light at the window,
I can hear someone knocking on the door,
There are voices in the street,
And the sound of running feet,
And they whisper the word --
Revolution!
There are men coming down from the valleys,
There are tall ships lying off the coast,
And they carry the light,
In the dark of the night,
Like a whisper in the wind --
Revolution!
Bring my gun and a handful of silver,
By the sea we will gather for the fight,
It's been so many years,
So many tears,
We have lost once before,
Now we'll settle the score,
When our cannons will roar --
Revolution!
...
light a fire
light a firee
just light a fire.."


Ο κυριος Chris De Burgh με ενα ακομα καταπληκτικο κομματι του ερχεται να ηρεμησει λιγο το πνευμα που επικρατουσε τις τελευταιες ημερες στο μπλογκ αυτο,αλλα και στους δρομους της χωρας..
Περπατωντας πλεον καποιος στις κεντρικες οδους,δε βλεπει παιδια να διαδηλωνουν(καθως καποιους απο τους τελευταιους τους εχουν ακομα στο τμημα)..δε βλεπει φωτιες..δε βλεπει ζημιες,τις ζημιες που ολα τα καναλια ανεφεραν για να εναντιωσουν τους παντες στον αγωνα των παιδιων που διαδηλωναν..επικρατει μια "ανησυχητικη" ησυχια στην αγορα..για να δουμε τι θα προκυψει στη συνεχεια....!!

Μια διαδηλωση,δεκα μικροφωνα..που παει αυτη η κατασταση;

"..Μία διαδήλωση δέκα μικρόφωνα
και τα μεγάφωνα στη διαπασών
χιλιάδες δίποδα με μαγνητόφωνα
κι έχουν λουστεί με την ίδια λοσιόν
ξεπουληθήκαμε στο γιουσουρούμ
για ένα κουστούμ, για ένα κουστούμ
κι ο εαυτούλης σας πέταξε βζούμ
ταρατατατζούμ, ταρατατατζούμ.

Ω εποχή μού θυμίζεις τον Καίσαρα
κι οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν
κι όσο γερνώ μπουσουλώ με τα τέσσερα
τα τροχοφόρα με προσπερνούν
φεύγω να πάω να βρω στο Μπανκόγκ
τον σύντροφό μου τον Κινκ-Κονκ
μές στο μυαλό μου βαράνε τα γκόγκ
μοιάζω με μπάλα του πινκ-πογκ

Μας εκτελούνε με σφαίρες ντούμ-ντούμ
σφαίρες ντούμ-ντούμ, σφαίρες ντούμ-ντούμ
κι εμείς ξεπουλιώμαστε στο γιουσουρούμ
ταρατατατζούμ για ένα κουστούμ.."




Τελικα ο Νικολας Ασιμος μπορει να μη ζει εδω και 20 χρονια αναμεσα μας..κι ομως τα κομματια του παραμενουν επικαιρα,καθως περιγραφουν και συγχρονες μας καταστασεις..

"ΜΑΣ ΞΕΠΟΥΛΗΣΑΝΕ ΣΤΟ ΓΙΟΥΣΟΥΡΟΥΜ..ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΟΥΣΤΟΥΜ.."

Ας αναλαβει επιτελους καποιος ανωτερος τις ευθυνες..
περασαν τοσες μερες..τα επεισοδια χειροτερευουν,και οι της κυβερνησης παρακολουθουν απο τις καρεκλες τους αταραχοι..
ΙΣΩΣ Η ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥΣ ΝΑ ΒΟΗΘΟΥΣΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ,ΚΙ ΟΜΩΣ ΑΥΤΟΙ ΑΠΛΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ!!ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΑΚΟΜΑ;;

Καποιος γνωστος μου επεμενε πως δεν ειναι ευθυνη της κυβερνησης..Αν οχι,ποιανου ευθυνη ειναι;;Να ξερουμε δηλαδη!!
Τελικα αυτη η κυβερνηση δε φταιει πουθενα;;
Στα επανειλημμενα περιστατικα με γκαφες της αστυνομιας βγαζουν τον ΚΩΛΟ τους απ'εξω..Στην υποθεση με το Βατοπαιδι προσπαθουσαν να δειξουν αμετοχοι..Στην υποθεση Ζαχοπουλου τα ιδια!!Μια φορα δεν ανελαβαν τις ευθυνες τους,παρα μονο καθονται απο μακρυα ως παρατηρητες..
ΑΣ ΣΟΒΑΡΕΥΤΟΥΝ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ..Ο ΚΟΣΜΟΣ ΘΕΛΕΙ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥΣ..ΑΥΤΟ ΦΩΝΑΖΑΝ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΠΟΡΕΙΕΣ!!

ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ..ΜΗΠΩΣ ΗΡΕΜΗΣΟΥΝ ΤΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ ΚΑΙ ΝΙΩΣΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΜΙΑ ΣΤΑΛΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ Σ'ΑΥΤΗ ΤΗ ΧΩΡΑ!!

ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ..

ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ
ΣΕ ΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΟΥ ΑΠΟΥΣΙΑΖΕΙ,ΜΙΑΣ ΧΩΡΑΣ ΠΟΥ ΒΟΥΛΙΑΖΕΙ,
ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΣΤΡΟΥΜΦΑΚΙΑ
ΜΕ ΤΑ ΓΚΛΟΜΠΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΣΠΙΔΕΣ..



Είμαστε τρομοκράτες όλοι-όλοι,
Είμαστε τρομοκράτες με πρώτο το Μανώλη.
Που δεν πήγε στο στρατό
Φοβότανε τον πόλεμο δεν ήθελε τα όπλα
Ποιος είναι ο τρομοκράτης, ποιος;
Ο χαχόλης ο Μανώλης ο φαιδροπαιδαράς
Γιατί ποτέ δε δέχτηκε να γίνει
Βρωμοποδαράς.

Είμαστε τρομοκράτες, είμαστε τρομοκράτες
Κι οι πρόγονοί μου εργάτες τρομοκράτες ήταν κι αυτοί,
Με την τρομοκρατία πεθαίνει η εξουσία
Δεν θέλουμε εκκλησία, αστυνομία, στρατό και βουλή.

Είναι το κράτος ο τρομοκράτης;
Όχι το κράτος είναι η τάξις
Είναι ο εργάτης ο τρομοκράτης;
Όχι, ο εργάτης είναι το πτώμα, και
Είναι στο κόμμα, κοιμάται ακόμα!!!
Μα είναι το κόμμα ίσον το πτώμα;
Όχι το κόμμα είναι ένα.

Κουκουκουκουέ το πτώμα σου λαέ
Κουκουκουκουέ το πτώμα σου λαέ
Για να έχεις σύνταξη καλή, συστοιχία
Και κατάταξη, ταξινομημένο και αριθμημένο
Κουρδιστό ραμολιμέντο. Να μην είσαι
Τρομοκράτης, αρνησίθρησκος, χωριάτης,
Ανυπόταχτος, τεμπέλης, άπατρις, κοπανατζής.
Για να είσαι δημοκράτης, χάφτης και
Σοσιαληστής (το "λη" παρακαλώ με ήτα) καντηλανάφτης.

Είμαστε τρομοκράτες, είμαστε τρομοκράτες
Κι οι πρόγονοί μου εργάτες τρομοκράτες ήταν κι αυτοί,
Με την τρομοκρατία πεθαίνει η εξουσία
Δεν θέλουμε εκκλησία, αστυνομία, στρατό και βουλή.

Είναι οι μπάτσοι οι τρομοκράτες;
Όχι, οι μπάτσοι είναι φρουροί.
Είναι το τάγμα ο τρομοκράτης;
Όχι, το τάγμα είναι πατρίς.
(Ζήτω η πατρίς)
(Ζήτω η πατρίς)
(Ζήτω)
(Ζήτω ρε)
(Ζήτω...)
(Ε, σας πάνε στο στρατό να σας βάλουν να γαμάτε τα τσουβάλια)
(να σας πω εγώ μαλάκα αν δεν το πείτε)
(Ζήτω ρε)
(Ζήτω η πατρίς)
Είναι η δουλειά μας τρομοκρατία;
Όχι, δουλεία ίσον τιμή.
Είναι οι παπάδες οι τρομοκράτες;
Όχι, θρησκεία είναι τα θεία
Μήπως οι νόμοι τρομοκρατούν;
Όχι, οι νόμοι νομοθετούν
Τρομοκρατία ίσον βουλή;
Μα όχι, βουλή μας είναι η ψήφος
Κι ο ψηφοφόρος θανατηφόρος!!!
Το είπε κι ο πρώτος μουγγός μασκοφόρος αυτό.

Είμαστε τρομοκράτες, είμαστε τρομοκράτες
Κι οι μασκοφόροι εργάτες τρομοκράτες ήταν κι αυτοί,
Με την τρομοκρατία πεθαίνει η εξουσία
Δεν θέλουμε εκκλησία, αστυνομία, στρατό και βουλή.

Τρομοκρατία ίσον Δαφνί;
Όχι, βαρά και ψυχοσορροπεί
Κι αφού μας μοντάρει! Ξανά στη γραμμή
Μα τότε σχολείο σημαίνει και τρόμος!!!
Όχι. Διδάσκεστε πίστιν στους νόμους
Τρομοκρατούνε οι δικασταί;
Μα, δικασταί μας είναι η έδρα.
Μα, μήπως τέλοσπάντων η έδρα ισοπεδώνει;
Όχι. Η έδρα μας σουλουπώνει, μας καλιγώνει,
Μας το βιδώνει γερά το τιμόνι στα μπισινά!!

Εν-δύο-τρία-εμπρός με χαρά.
Κράτος, σχολεία, θρησκεία, στρατός
Νομοθετούνε για μας ευτυχία
Τα συνδικάτα το κόμμα φραγμός
Κάντε εμετό και νιώστε αηδία.

Για να μπορέσει επιτέλους (γαμώ το κέρατό μου) να σηκώσει
Το κεφάλι ο τρομοκράτης που είναι μέσα μας
(και κοιμάται ο καργιόλης).

Είμαστε τρομοκράτες όλοι-όλοι,
Είμαστε τρομοκράτες με πρώτο το Μανώλη.

Ποιος είναι ο τρομοκράτης, ποιος;

Ο χαχόλης ο Μανώλης ο φαιδροπαιδαράς
Γιατί ποτέ δεν δέχτηκε να γίνει
Βρωμοποδαράς...

John Lennon(9 October 1940 – 8 December 1980)

η δευτερη μερα των επεισοδιων στη χωρα μας ξημερωνει..
μαζι με τις εξεγερσεις στους δρομους,μαζι με το μπαχαλο στους φορεις,με την κηδεια του νεου παιδιου που τοσο αδικα του αφαιρεσαν μια ζωη που δεν προλαβε να χορτασει..συμπληρωνονται και 28 χρονια πλεον,απο τη μερα που ο John Lennon,επεσε νεκρος,απο σφαιρα καποιου δηθεν θαυμαστη του..

ο καλλιτεχνης που διαμαρτυρηθηκε για τον πολεμο στο Βιετναμ,και παραδειγματα επεστρεψε το παρασημο με τον τιτλο του Σερ,στη βασιλισσα..
ο ανθρωπος που ταχθηκε κατα του πολεμου και κατα της καταδυναστευσης της ελευθεριας του ατομου..
μια προσωπικοτητα που εκανε ακομα και τη CIA να ανησυχει..

Χαρακτηριστικα δειγματα τις ευαισθησιας του τα κομματια WOMAN και IMAGINE..



"Imagine there's no heaven
It's easy if you try
No hell below us
Above us only sky
Imagine all the people
Living for today...

Imagine there's no countries
It isn't hard to do
Nothing to kill or die for
And no religion too
Imagine all the people
Living life in peace...

You may say I'm a dreamer
But I'm not the only one
I hope someday you'll join us
And the world will be as one

Imagine no possessions
I wonder if you can
No need for greed or hunger
A brotherhood of man
Imagine all the people
Sharing all the world...

You may say I'm a dreamer
But I'm not the only one
I hope someday you'll join us
And the world will live as one .."

το παραπανω κομματι παραμενει επικαιρο,οσα χρονια κι αν περασουν..
μακαρι ολα οσα λεει να μην εμοιαζαν ΟΥΤΟΠΙΑ!!

Παυλος Σιδηροπουλος(20/7/1948-6/12/1990)

Χθες συμπληρωθηκαν 18 χρονια απο τοτε που ο πριγκηπας,ο πιο ροκ εν ρολ ανθρωπος που περασε απο τη χωρα μας,εφυγε για παντα..απο μια τελευταια ενεση,ηρωινης!!
Ειχε μιλησει πολλες φορες για κεινη,ιδιαιτερα στο κομματι Η..ελεγε συνηθως οτι ειναι η μεγαλυτερη βλακεια που μπορει να κανει καποιος στη ζωη του!!
Χαρακτηριστικη η φραση "Πρεζες υπαρχουν πολλες!!Δεν ειναι μονο η ηρωινη!!Η ηρωινη ομως σκοτωνει!!"
Ισως εκει ψηλα να συναντησε οσους αγαπησε,αλλα εφυγαν πριν απο κεινον!!
Ισως να παιζει κιθαρα,οπως στον ασυμβιβαστο..Ισως να γραφει μαζι με την Κ.!!
Ισως να κανει παρεα με τον Μπαμπη το Φλου και λιγο πιο κατω να παιζουν καποιοι Σοβαροι Κλοουν!!
Ισως τελος να βλεπει πως δεν περασε απαρατηρητος απο τον κοσμο μας!!

Να'σαι καλα "Πριγκηπα"!!


το παραπανω τραγουδι ταιριαζει και με τα χθεσινα γεγονοτα!!

"Οσο υπαρχουν Μπατσοι,θα'μαστε ΑΠΑΤΣΙ.."

τελικα η κατασταση συνεχως χειροτερευει..
η χωρα εχει πεσει σε βουρκο σε καθε τομεα..
η κυβερνηση συνεχιζει να υποσχεται,
ασχετα αν η δημοτικοτητα της πεφτει
με ρυθμους γεωμετρικης προοδου..
ο κοσμος φωναζει για τα δικαιωματα του..
και οι ΜΠΑΤΣΟΙ,την ειδανε εξουσια,
και χτυπανε τον κοσμο,συνεχως επικαλλουμενοι αμυνα!!
πρωτα ριψη δακρυγονων σε φοιτητες που
πραγματοποιουσαν πορεια διαμαρτυριας,
επειτα ξυλοδαρμος φοιτητων που
θεωρηθηκαν υπευθυνοι για επεισοδια
χωρις καν να υπαρχουν επαρκη στοιχεια..
και χθες εδειξαν πως μπορουν να αφαιρεσουν ακομα
και ανθρωπινες ζωες..
κι ερχεται ο υπουργος και μιλαει
για μεμονωμενα περιστατικα,
οπως ολοι κατα καιρους..
αλλη δικαιολογια αυτη η κυβερνηση δε βρισκει..
αφου ειναι μεμονωμενα τα περιστατικα,
γιατι ολα κολυμπανε στα σκατα
σ'αυτη τη χωρα..;
και ζητανε συγγνωμη και υποβαλλουν παραιτησεις,
κι αντε ξανα απο αλλη θεση,
το ιδιο παραμυθι μια ζωη,αντι
να μπουν σε ενα αεροπλανο και να ξεκουμπιστουν,
ολοι οσοι χειριζονται τη μοιρα του κρατους..
και να παρουν μαζι κι ολα τα ζωα
με τις μπλε στολες..
μεχρι να γινει αυτο,ΠΟΤέ δηλαδη,
μπορουμε ολοι να φωναζουμε..

"ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΣ ΞΕΦΤΙΛΑΣ!!
ΑΙΩΝΙΑ ΜΑΣ Η ΜΝΗΜΗ!!"

διαβαστε και το παρακατω μπλογκ που αναφερεται στα χθεσινα γεγονοτα, εδω

The Christmas Song(Chestnuts Roasting on an Open Fire)

Chestnuts roasting on an open fire,
Jack Frost nipping on your nose,
Yuletide carols being sung by a choir,
And folks dressed up like Eskimos.

Everybody knows a turkey and some mistletoe,
Help to make the season bright.
Tiny tots with their eyes all aglow,
Will find it hard to sleep tonight.

They know that Santa's on his way;
He's loaded lots of toys and goodies on his sleigh.
And every mother's child is going to spy,
To see if reindeer really know how to fly.

And so I'm offering this simple phrase,
To kids from one to ninety-two,
Although its been said many times, many ways,
A very Merry Christmas to you

---

Chestnuts roasting on an open fire is definitively called the Christmas Song. The lovely music and lyrics were composed by Torme and Wells in 1946. The most popular recording of this truly great Christmas song, Chestnuts roasting on an open fire was recorded by Nat King Cole. The strong imagery in the words to this Christmas song are also complimented by such sentiments as reflected in one of its lines "from kids from from one to ninety-two" which encompass the essence of the family Christmas. The notion that a traditional Christmas should be white is also profligated in the lyric of this Christmas song, Chestnuts roasting on an open fire.

the song was borrowed from this site!!

Νεκρός σε τροχαίο ο ηθοποιός Κων/νος Παπαχρόνης..

"Σε τροχαίο δυστύχημα που σημειώθηκε λίγο μετά τις 04.00 τα ξημερώματα (2/12) στη συμβολή της Λεωφόρου Αμαλίας με την οδό Ξενοφώντος, στο κέντρο της Αθήνας, έχασε τη ζωή του o 31χρονος ηθοποιός Κωνσταντίνος Παπαχρόνης.

Ο νεαρός ηθοποιός, με πλήρη εξάρτυση και κράνος, μπήκε με τη μηχανή του στη λεωφορειολωρίδα της Λεωφόρου Αμαλίας, στο ύψος του ξενοδοχείου Μεγάλη Βρετάνια, με κατεύθυνση προς τη Λεωφόρο Συγγρού.

Στη συμβολή της Αμαλίας, με την οδό Ξενοφώντος, η μηχανή του ηθοποιού συγκρούστηκε με ΙΧ αυτοκίνητο. Η σύγκρουση ήταν σφοδρή, με αποτέλεσμα ο νεαρός ηθοποιός, να χάσει τη ζωή του."

..αυτα μπορουσε να διαβασει κανεις χθες στη σελιδα του Cosmo.gr..
..αλλος ενας νεος ανθρωπος..αλλος ενας ταλαντουχος ηθοποιος..
..ξεκινουσε το ταξιδι του για τα αστερια..

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1977, αποφοίτησε το 2000 από την σχολή του Εθνικού Θεάτρου και αμέσως έπαιξε στην παράσταση «Ο Κουρέας της Σεβίλλης» σε σκηνοθεσία Κάρμεν Ρουγγέρη, στον ρόλο του Φίγκαρο.

Η πρώτη του κινηματογραφική εμφάνιση ήταν ένας μικρός ρόλος στην ταινία «Ευγένιος Αγνώστων Λοιπών Στοιχείων» το 1996.

Συμμετείχε σε πολλές θεατρικές παραστάσεις- ανάμεσα στις οποίες "Χειμωνιάτικο Ταξίδι", "Τέσσερις Εικόνες Αγάπης", "Hedwig and the Angry Inch", "Clavigo", "Οθέλλος", "Ο Δον Ζουάν στο Σόχο". Τιμήθηκε με το Α' Βραβείο Ανδρικής Ερμηνείας από το περιοδικό αθηνόραμα για την παράσταση "Το Γάλα" που παρουσιάστηκε στο Εθνικό Θέατρο το 2006-2007.

«Σύσσωμο το Εθνικό Θέατρο πενθεί για την αιφνίδια και τραγική απώλεια του ηθοποιού Κωνσταντίνου Παπαχρόνη. Εκφράζουμε την οδύνη και τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένειά του», αναφέρει σε ανακοίνωσή του το Εθνικό Θέατρο, γνωστοποιώντας παράλληλα πως οι παραστάσεις του έργου «Το ξύπνημα της άνοιξης», ακυρώνονται μέχρι τουλάχιστον και την Παρασκευή. Θα ακολουθήσει ειδική ανακοίνωση του Εθνικού Θεάτρου για τον χρόνο επανέναρξής τους.


Πηγες:

COSMO.gr

mixtape.gr

naftemporiki.gr

Γιατι δε φαινονται τα αστερια..;

- Γιατι δε φαινονται τα αστερια;
- Τα κρυβουν τα φωτα της πολης..
- Και γιατι δε σβηνουμε τα φωτα;
- Οι ανθρωποι φοβουνται να βλεπουν τα αστερια,προτιμουν μια φωτισμενη πολη..
νιωθουν πιο ασφαλεις!!

(απο την ταινια Φτηνα Τσιγαρα,του Ρενου Χαραλαμπιδη)

Πως εφτασα εδω..;

..θυμαμαι στα 18,ανετος κι ωραιος..σκεφτομουν πως θα'μαι στα 30,
κι εκανα ονειρα..ηθελα να κανω πολλα..
τωρα που εφτασα στα 30,βλεπω πως αυτο που ειμαι,
ουτε καν που το ειχα φανταστει!!

(απο την ταινια Φτηνα Τσιγαρα,του Ρενου Χαραλαμπιδη)

Ειμαι συλλεκτης....

..ειμαι συλλεκτης..
αλλα δε μαζευω κατι συνηθισμενο οπως ολοι οι συλλεκτες..
δε μαζευω συνηθισμενα πραγματα ή παλια πραγματα..
μαζευω στιγμες..κι αυτο ειναι πολυ πιο σκληρο!!

(απο την ταινια Φτηνα Τσιγαρα,του Ρενου Χαραλαμπιδη)

IMMORTAL..

I was adrift on an ocean of dreams
I was amazed...
And as I sail to the end of the world
I'm not afraid...
Mournful moon and willow tree
Tell the world not to weep for me
And I will be set free...

I took a drink from a bottle of wine
And I was changed...
Made a deal with the devil inside
And I was shamed...
I have sailed on stormy seas
Where the four winds blow me;
Shining moon and willow tree
Tell the world--remember me
For I will be set free...

All that we see,
All that we seem
Is but a shadow of a shadow
Of a dream within a dream;
But if a tree is evergreen,
Then maybe part of us
Could be eternal...
Though tangled life
May be no more,
A drop rain upon the ocean
Grain of sand upon the shore
The words will live forevermore
If you can hear me now,
Am I immortal?

Magic mood and willow tree
If they ask about me,
Tell the truth, and they might learn;
Light a candle and watch it burn...
Then I will be set free...

Free as a bird
Upon the wind,
Now all the trials and tribulations
Of the world don't mean a thing;
Above the clouds
I'll fly away--
Was it my imagination,
Did the stars come out to play?
Beyond the sun--
Eternal flame,
I hear a chorus of a million voices
Calling out my name;
But all I see and all I seem
Is but a shadow of a shadow
Of a dream within a dream,

Free as the wind--
Lighter than air
Free from the jealous minds,
The scornful, bitter words
Won't hurt me there
And I will live forevermore--
If you remember me,
I am immortal!

I am immortal!

(Song: Immortal. Album: Poe: More Takes of Mystery & Imagination Composer:Eric Woolfson)

Μη φευγεις..

..απογευμα κυριακης..
..ασπρομαυρες καταστασεις
και ταινια μ'ασπρομαυρα συναισθηματα..
συνδυασμους λευκου και μαυρου,
που ξεφευγοντας απο το γκρι
ψαχνουν διεξοδα..

..sunny..
μεσα απο μουσικες
για μια ηλιολουστη μερα,που
κρυβουν τα συννεφα
και μοιαζει γκριζα..

αναμικτες σκεψεις..
διχως προσωπα πια..
μονο ημερομηνιες,στοχοι και προθεσμιες..
μια "αγχωμενη" γουλια καφε
και παλι πισω στα χαρτια και σε σκεψεις..
μιας μερας που χει χασει την ουσια της,
και μιας βδομαδας που
μοιαζει να'χει ολες τις μερες ιδιες..
σωροι χαρτιων,μολυβια,
τσαλακωμενες σημειωσεις στο πατωμα..

πλησιαζουν Χριστουγεννα..
τι ομορφα που ητανε καποτε..
χιονια παντου κι εμεις
σε ενα παιχνιδι αναμεσα σε δεντρα σκεπασμενα..
θα'λεγες πως ποτε δε φυγαμε,
κι ομως το γκριζο της ψυχης μας
μας προδιδει..

η ωρα δειχνει ακομη 6..
κι ας εχουνε περασει 6 χρονια..

"Μη φευγεις.."
οι αναμνησεις μου φωναζουν..
κι εμεινα ακομα εδω,
κοιταζω το ρολοι,
γραφω,σκεφτομαι..
ζω μια κατασταση που
αδυνατω να καταλαβω..

κι η ωρα δειχνει 6..
κι εξηντα χρονια να περασουν
θα'μαι παλι εδω..
κι ας εψαχνα,μια ζωη,
τροπο να φυγω..

Song of the day..

today's choice is a well known song of a band called BLOOD ,SWEAT & TEARS formed by Al Kooper during the late '60s ..It appeared on their debut record,called Child is father to the Man(1968),and it's called..I love you more than you'll ever know!!

Relax and enjoy it!!

Freddie Mercury (born Farrokh Bulsara; 5 September 1946 – 24 November 1991)

"Who wants to live forever
Who wants to live forever . . . . . ?
Oh ooo oh
There's no chance for us
It's all decided for us

This world has only one sweet moment set aside for us.."

αυτα ητανε τα λογια του Freddie Mercury στο δισκο A kind of magic..στο κομματι Who wants to live forever(που πολλοι γνωριζουν επειδη επαιξε και στο soundtrack του Highlander)..και η χρονια 1986..
την ιδια χρονια στη συναυλια που ειχανε δωσει οι QUEEN στο Wembley, ειχε πει επισης.."Some rumours say that we,as QUEEN,are going to split..The thing is that,we're gonna stay together until we fuckin' die..",και επινε λιγο λιγο απο ενα ποτηρι Guiness που ειχε μαζι του On stage..
ενας ανθρωπος γεματος ενεργεια..με απιστευτη ορεξη για παιχνιδι με το κοινο..συνεχως προσπαθουσε να δωσει περισσοτερα απο οσα κι ο ιδιος ειχε μεσα του..για να μη φυγει κανεις απογοητευμενος απο τις συναυλιες..και το καταφερνε..
οπως καταφερε να λυγισει πολυ κοσμο,οταν το '91,μερικες μερες πριν φυγει απο τη ζωη,βγηκε στην τηλεοραση και ανακοινωσε πως πασχει απο AIDS και πως η κατασταση της υγειας του ειναι ασχημη και μη αναστρεψιμη..
περνουσε δυσκολες ωρες,κι ομως δεν το ειχε πει ακομα και σε δικα του ατομα..δεν ηθελε να στεναχωρησει κανεναν..
το ημερολογιο εγραφε 24,μια μερα σαν και τη σημερινη,πριν 17 χρονια..οταν ο μεγαλος αυτος δημιουργος κι ερμηνευτης,εφευγε μια για παντα απο αυτο τον κοσμο..πηγαινοντας καπου που θα ζησει για παντα..κι αφησε πολυ εργο πισω του,πολλες ομορφες στιγμες για να τον θυμουνται ολοι!!

"..Too late, my time has come
Sends shivers down my spine
Body's aching all the time
Goodbye everybody - I've got to go
Gotta leave you all behind and face the truth.."

No time for losers,coz we are the CHAMPIONS..Queen Part 3

another astonishing performance..from a band that knew well how to rock..from a kicking ass frontman!!

"we are the champions my friend,
and we'll keep on fighting to the end.."

but the end didn't spend any time,and came earlier than expected..
More to come soon..

Under Pressure..Queen part 2

When great musicians collaborate..songs like this emerge from deep inside!!
Under Pressure sang by QUEEN and David Bowie!!

Bohemian Rhapsody....Queen Part 1

..ενα κομματι με συναισθηματα μπερδεμενα σε ενα παιχνιδι με μουσικες που εναλλασονται..
..οι αναζητησεις ενος μυαλου που ψαχνει να βρει λυσεις,καταθετοντας την ψυχη του σε ενα κομματι χαρτι..
..ενα κομματι απο τον εσωτερικο κοσμο του FREDDIE MERCURY..

Πολλες φορες χαρακτηριστηκε ως προφητικο κομματι και κυκνιο ασμα του FREDDIE κι ας το εγραψε περιπου 16 χρονια πριν φυγει απο τη ζωη(εμπεριεχεται στο δισκο A night at the opera(1975))..
Δυστυχως..οσα ακολουθησαν ειναι γνωστα σε ολους..και δυστυχως ο μεγαλος αυτος frontman και δημιουργος σε λιγες μερες συμπληρωνει 17 χρονια απουσιας απο αυτο τον κοσμο..κι ας ελεγε στο κομματι αυτο : "..I don't want to die,I sometimes wish I'd never been born at all.."..κι ας εχει ξεχαστει απο πολλους!!


"Is this the real life ?
Is this just fantasy ?
Caught in a landslide
No escape from reality
Open your eyes
Look up to the skies and see
I'm just a poor boy, I need no sympathy
Because I'm easy come, easy go
A little high, little low
Anyway the wind blows, doesn't really matter to me, to me

Mama, just killed a man
Put a gun against his head
Pulled my trigger, now he's dead
Mama, life had just begun
But now I've gone and thrown it all away
Mama, ooo
Didn't mean to make you cry
If I'm not back again this time tomorrow
Carry on, carry on, as if nothing really matters

Too late, my time has come
Sends shivers down my spine
Body's aching all the time
Goodbye everybody - I've got to go
Gotta leave you all behind and face the truth
Mama, ooo - (anyway the wind blows)
I don't want to die
I sometimes wish I'd never been born at all

I see a little silhouetto of a man
Scaramouch, scaramouch will you do the fandango
Thunderbolt and lightning - very very frightening me
Gallileo, Gallileo,
Gallileo, Gallileo,
Gallileo Figaro - magnifico

But I'm just a poor boy and nobody loves me
He's just a poor boy from a poor family
Spare him his life from this monstrosity
Easy come easy go - will you let me go
Bismillah! No - we will not let you go - let him go
Bismillah! We will not let you go - let him go
Bismillah! We will not let you go - let me go
Will not let you go - let me go (never)
Never let you go - let me go
Never let me go - ooo
No, no, no, no, no, no, no -
Oh mama mia, mama mia, mama mia let me go
Beelzebub has a devil put aside for me
For me
For me

So you think you can stone me and spit in my eye
So you think you can love me and leave me to die
Oh baby - can't do this to me baby
Just gotta get out - just gotta get right outta here

Ooh yeah, ooh yeah
Nothing really matters
Anyone can see
Nothing really matters - nothing really matters to me

Anyway the wind blows.."

Να δεις τι σου'χω για μετα..Πολυτεχνειο 35 χρονια μετα!!

Στο ασανσέρ σφάζουν αρνιά
στο ρετιρέ κριάρια
και στο μεγάλο λίβινγκ ρουμ
με ρομπ ντε σαμπρ κυκλοφορούν

Στον καμπινέ πάνε συχνά
και στο μπιντέ καβάλα
προσεύχονται διαπασών
εις το Λαχείο Συντακτών

Με άλλα λόγια θα στο πω
κι έναν ανάπηρο σκοπό
απ' το πενήντα και μετά
μας έχουν πνίξει τα μπετά
να δεις τι σου ...;χω για μετά

Στου Στρατηγάκη την αυλή
και σ' άλλα ινστιτούτα
λέει πολλοί 'ναι μαζεμένοι
Ρωμιοσύνη μου καημένη

Η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει
μα κόκκαλα τσακίζει
με YES και SORRY και λοιπά
και με σπασμένα Αγγλικά

Με άλλα λόγια θα στο πω
κι έναν ανάπηρο σκοπό
απ' το εξήντα και μετά
ανά, κατά, διά, μετά
να δεις τι σου ...;χω για μετά

Καβάλα πάνε σινεμά
καβάλα super market
μπαίνουμε σ' άλλη εποχή
πιο stereo και γιώτα χι

Ελλάς, Ελλήνων Χριστιανών
κι αντίσταση και γύψος
Πολυτεχνείο ξαφνικά
μεταπολίτευση και τα λοιπά

Με άλλα λόγια θα στο πω
κι έναν ανάπηρο σκοπό
απ ...; το εβδομήντα και μετά
μας έχουν πνίζει τα σκατά
να δεις τι σου 'χω για μετά

Εδώ και τώρα αλλαγή
και πανταχού το νέφος
από τα out και τα in
βγήκανε γιάπηδες με τζην

Σκυλάδικα στην εθνική
disco στην παραλία
ανάδελφος Ελληνισμός
ενώ επίκειται σεισμός

Με άλλα λόγια θα στο πω
κι έναν ανάπηρο σκοπό
απ' το ογδόντα και μετά
να δεις τι σου 'ρχεται μετά
να δεις τι σου 'χω για μετά

Στο ενενήντα φτάσαμε
εμπρός ταχύ το βήμα
να το ακολουθήσουμε
γιατί καθυστερήσαμε

Εοκ, Νου Δου, περικοπές
Κυπριακό και Σκόπια
Θε μου πως φτάσαμε ως εδώ
στα σύνορα του Εξαποδώ

Με άλλα λόγια θα στο πω
κι έναν ανάπηρο σκοπό
απ' το ενενήντα και μετά
να δεις τι σου 'χω για μετά

Μα η Ελλάδα ως γνωστόν
ποτέ της δεν πεθαίνει
και όπως έχει ειπωθεί
κάποια στιγμή θ ...;αναστηθεί

Μητέρα μεγαλόψυχη
ή φάντασμα και ζόμπι
ας κάνουμε υπομονή
το δυο χιλιάδες θα φανεί

Με άλλα λόγια θα στο πω
κι έναν ανάπηρο σκοπό
την ονειρεύτηκα ξανά
συγκάτοικο σ' ένα βραχνά
να με ξυπνάει με βρισιές

Να κλαις..

το τραγουδι που ακουμε σημερα..ερχεται απο την τελευταια δουλεια του αδικοχαμενου δημιουργου Δημητρη Λαγιου,με τιτλο "Ερωτικη Προβα"..λεγεται "να κλαις" και το ερμηνευουν οι αδερφοι Κατσιμιχα..

"Πώς να βγω από ένα κύκλο μαύρο

που ’χει τη ζωή μου χρωματίσει;

Στο βυθό με παίρνει και στη δύση,

δε μ’ αφήνει την τροχιά μου νά ’βρω.


Να κλαις πάνω στη σάρκα μου

και να ρωτάς τα μάτια μου

γιατί τα λάθη είναι πολλά

κι ο πόνος κλαίει σιωπηλά,

να ρωτάς.


Αχ, κι αυτή η νύχτα πώς με σφίγγει,

μπαίνω στο παιχνίδι της με ρίσκο.

Σε καλώ να ’ρθείς, μα δε σε βρίσκω

κι η κραυγή μου σπάει το λαρύγγι.


Πώς να βγω απ’ αυτή την αγωνία;

Μοιάζει να με κυνηγάνε τρένα.

Σκόρπια χρόνια, γυαλιά σπασμένα,

βαφτισμένα στην παρανομία."


ο Λαγιος ξεκινησε αυτο το δισκο 2 χρονια περιπου πριν φυγει απο τη ζωη,νικημενος απο τον καρκινο,ηθελε να τον ονομασει "Ερωτικη Προβα στο Θανατο",χωρις να γνωριζει οτι ξεκινουσε παραλληλα τη δικη του προβα στο Θανατο..

μεχρι την τελευταια στιγμη μιλουσε για τη μικρη του κορη Υακινθη,την οποια δε θα καταφερνε να δει να μεγαλωνει,δε θα μπορουσε να ναι διπλα της..παλεψε να κρατηθει,μα δυστυχως η κατασταση του χειροτερευε συνεχως..μεχρι που εσβησε τον Απριλιο του 1991.

τελικα ο δισκος αυτος εκδοθηκε λιγους μηνες μετα απο το Γιωργο Νταλαρα,μαζι με τη Σαββινα Γιαννατου και τους αδερφους Κατσιμιχα..

"A - λφα"

ΤΑξιδι μΑκρινο πΑλι ξεκινησΑ

νΑ βρΩ το δρομο που η ψυχη μου τΑξιδευει..

κι η νυχτΑ τρεχει

κΑι γρΑμμες ξΩπισΩ της

Ασπρες,λεπτες,διΑκεκομμενες

λΑμπουν πλΑι στο δρομο..



Α οπΩς κΑθε Αρχη

Α οπΩς Ανοιξη

Α Απο κεινΑ που δεν εχει το φιλι

κι Α,πολλΑ σΑν ΑγκΑλιΑ..

ΑνΩμιε-Χ κΑι σΑτσΩκ

σΑν ενΑ ΚΩστΑ ΑνΑποδο

σ'ΑτελειΩτο ΧειμΩνΑ..



Α οπΩς ΑννΑ,Αρτεμη,Αντιγονη

κι Αφροδιτη..

Α Απο κεινΑ που μου δΩσΑν

κΑποτε ζΩη,

κΑι μου'πΑν νΑ μην κυνηγΩ

ΑλλΑ γρΑμμΑτΑ..



Α οπΩς ΑρΩμΑ,

ΑνΑχΩρηση κι Αντιο..

σΑν κυμΑτιζουν τΑ λυτΑ μΑλλιΑ σου,

πλΑι στη θΑλΑσσΑ,

που Αφηνεις πισΩ σου κΑι χΑνετΑι..

κι ο Ανεμος σκορπιζει τ'ΑρΩμΑ σου

σΑν τη στΑχτη Απο την κΑφτρΑ σου..



Α φΩτιζει η νυχτΑ,

σουρουπΩνει η μερΑ..

Ανοιξη,ΑνΑσΑ κΑι κΑινουριΑ Αρχη..

κι η νυχτΑ Ακομη τρεχει..



κι εσυ κυλΑς ξΩπισΩ της..

NOTRE DAME de Paris..(2000)

Αυτο το εργο δεν ειναι αλλο απο την "Παναγία των Παρισίων",γνωστη νουβελα του Βικτωρος Ουγκο..σε μια μορφη πιο μουσικη,πιο προσιτη..πιο ελκυστικη!!
Η πρεμιερα αυτης της μουσικης παραστασης εγινε το 1998 στο Παρισι με τα τραγουδια που την απαρτιζαν να ειναι ολα στη γαλλικη γλωσσα!Η μουσικη εχει γραφτει απο τον Riccardo Cocciante και τους στιχους εχει επιμεληθει ο Luc Plamondon.
Μετα την εναρξη των παραστασεων ξεκινησαν και περιοδειες ανα τον κοσμο..Τελικα εγινε και η μεταφορα του εργου στην αγγλικη γλωσσα για παραστασεις σε περιοχες της Αμερικης αλλα και στο Λονδινο το 2000!Απο εκεινες τις παραστασεις ξεχωρισαν ονοματα οπως αυτα των:
Tina Arena,Garou ,Daniel Lavoie,Bruno Pelletier,Steve Balsamo(γνωστο κι απο το ρολο του Χριστου σε μια απο τις εκδοχες του Musical JESUS CHRIST SUPERSTAR),Luck Mervil,Natasha St-Pier!
Ζωηρη και με παιχνιδιαρικο πολλες φορες υφος η μουσικη,σπρωχνει το μυαλο σε ταξιδια..Σε ηχους που θυμιζουν πολλες φορες Φλαμενγκο!!
Ξεχωριζει το κομματι BELLE στο οποιο συμπραττουν οι Garou,Daniel Lavoie και Steve Balsamo(ο οποιος για αλλη μια φορα ειναι εκπληκτικος)!
Ο δισκος/παρασταση περιλαμβανει τα παρακατω κομματια:

01. Celine Dion - Live for the One I Love (3:59)
02. Bruno Pelletier - The Age of the Cathedrals (3:21)
03. Luck Mervil - The Refugees (3:34)
04. Tina Arena - The Bohemienne Song (5:21)
05. Garou & Daniel Lavoie & Steve Balsamo - Belle (Is the Only Word) (4:37)
06. Natasha St.-Pierre - My Heart if You Will Swear (2:26)
07. Steve Balsamo - Torn Apart (3:20)
08. Garou - The Bells (4:55)
09. Tina Arena - The Pagan Ave Maria (3:36)
10. Daniel Lavoie - Your Love Will Kill Me (3:00)
11. Bruno Pelletier - Moon (3:12)
12. Garou - God You Made the World All Wrong (3:40)
13. Daniel Lavoie - I'm a Priest (3:42)
14. Tina Arena & Garou - The Birds They Put in Cages (3:14)
15. Luck Mervil - Cast Away (2:52)
16. Tina Arena - Live For The One I Love (3:39)
17. Garou - Dance My Esmeralda (4:29)

Αν τα Musical ειναι μεσα στα μουσικα σας ενδιαφεροντα..καλο θα ητανε να δωσετε προσοχη σ'αυτο το δισκο!!
Αν και πιστευω πως τα κομματια εχουν τη δυναμη να αγγιξουν ολους,ανεξαρτητως μουσικων προτιμησεων!!
Καλη ακροαση!!


Ακουστε εδώ το κομματι Belle!!

Belle(is the only word)..-Notre Dame de Paris

Η μουσικη μου προταση για τη σημερινη μερα..το παρακατω κομματι
Οι κυριοι που τραγουδουν ειναι οι : Garou,Daniel Lavoie,Steve Balsamo..
Απολαυστε το!!




Belle, is the only word I know that suits her well.
When she dances oh the stories she can tell.
A free bird trying out her wings to fly away.
And when I see her move I see hell to pay.
She dances naked in my soul and sleep won't come.
And it's no use to pray these prayers to Notre dame.
Tell, who'd be the first to raise his hand and throw a stone.
I'd hang him high and laugh to see him die alone.
Oh Lucifer please let me go beyond god's law.
And run my fingers through her hair, Esmeralda.

Belle, there's a demon inside her who came from hell.
And he turned my eyes from god and oh, I fell.
She put this heat inside me I'm ashamed to tell.
Without my god inside I'm just a burning shell.
The sin of eve she has in her I know so well.
For want of her I know I'd give my soul to sell.
Belle, this gypsy girl is there a soul beneath her skin.
And does she bear the cross of all our human sin.
Oh Notre dame please let me go beyond gods law.
Open the door of love inside, Esmeralda.

Belle, Even though her eyes seem to lead us to hell.
She may be more pure, more pure than words can tell.
But when she dances feelings come no man can quell.
Beneath her rainbow coloured dress there burns the well.
My promised one, please let me one time be untrue.
Before in front of god and man I marry you.
Who would be the man who'd turn from her to save his soul.
To be with her I'd let the devil take me whole.
Oh Fleur-de-lys I am a man who knows no law.
I go to open up the rose, Esmeralda

She dances naked in my soul and sleep won't come.
And it's no use to pray these prayers to Notre dame.
Tell, who'd be the first to raise his hand and throw a stone.
I'd hang him high and laugh to see him die alone.
Oh Lucifer please let me go beyond god's law.
And run my fingers through her hair, Esmeralda.
Esmeralda.

Σεντόνια δίχτυα..

Σ' ακολουθώ, σαν φως αχνό
μέσα στην καταιγίδα, ζω στο βυθό
μα σ' έχω για πυξίδα

Πριν να χαθώ μες στο κενό
σαν αστραπή σε είδα, γλυκιά ηχώ
να σπας την αλυσίδα

Μα το κορμί είν' αφορμή σε μια πορεία
και η σοφία το τέρμα της
Τρίζουν αρμοί σαν οδυρμοί και απλώνει η νύχτα
σεντόνια δίχτυα, το δέρμα της

Σαν να γυρνώ σ' ότι αγαπώ
όμως αυτό δε φτάνει, σε προσπερνώ
μα σ' έχω για λιμάνι

Κρατώ κρυφό ό,τι μισώ
σ' ένα πυκνό σκοτάδι, πανί λευκό
κρατάω για σημάδι

(Στίχοι: Θοδωρής Μπεμπέκης
Μουσική: Γιώργος Καζαντζής
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Ζερβουδάκης)

FIREHOUSE IS IN THE HOUSE!!

..για οσους δεν καταλαβαν..FIREHOUSE!!
..μια μπαντα σταθμος στην ιστορια του Μελωδικου HARD ROCK..
..ειχανε την τυχη να συνεργαστουν με τον Bon Jovi στο ξεκινημα τους,ο οποιος βοηθησε και στην προωθηση του σχηματος αυτου..
..ξεχωριζει η βραχνη φωνη του C.J. Snare που μπορει να πιασει νοτες απιστευτα ψιλες με μια καταπληκτικη ανεση..

Οι Firehouse επισκεφτηκαν την Ελλαδα για δυο συναυλιες το μηνα που περασε..
Η μια πραγματοποιηθηκε στην Αθηνα στις 23 Οκτωβρη,με support band τους πολυ καλους KINGDRAGON,στην οποια απο ο,τι ακουσα υπηρξε τεραστια προσελευση κοσμου και περασαν ολοι πολλοι ομορφα!!
Η δευτερη εμφανιση ητανε στο Ξυλουργειο του Μυλου στη Θεσσαλονικη,Παρασκευη 24 Οκτωβρη,και ναι,ειχα την τυχη να'μαι κι εγω μεσα σε οσους παραβρεθηκαν εκει!!

Ειχε απο νωρις μαζευτει κοσμος στον προαυλιο χωρο του μυλου και περιμεναν ολοι υπομονετικα να φτασει η ωρα του Live!!
Στις 10:30 περιπου οι πορτες ανοιξαν..αφου περασαμε απο τον ελεγχο των εισητηριων..ανεβηκαμε τη μεγαλη σκαλα και ολοι προσπαθουσαν να πιασουν μια θεση κοντα στη σκηνη!!
10 λεπτα μετα αρχισε να παιζει απο τα ηχεια της αιθουσας το κομματι ROCK ON THE RADIO..και ξαφνικα τα φωτα σβηνουν..και σε δεκα περιπου δευτερολεπτα εχουμε μπροστα μας τους FIREHOUSE,με τον C.J. Snare να φωναζει "FIREHOUSE IS IN THE HOUSE!!ARE YOU READY TO ROCK Thessaloniki??"..Οπως ητανε αναμενομενο αυτο ξεσηκωσε αμεσως τους παντες!!Χαμος απο χειροκροτηματα και ο κοσμος εδειχνε ετοιμος για ολα εκεινο το βραδυ!!Και η γιορτη ξεκινουσε..

Oughta be a law
Lover's Lane
All she wrote
Shake and Tumble
Helpless
Love of a lifetime
When i look into your eyes
Overnight sensation
Reach for the Sky


Ητανε μερικα απο τα κομματια που παρουσιασαν ζωντανα!!Ενω κανεις δεν περιμενε πως θα εκλεινε η συναυλια με ενα απο τα πιο κλασσικα κομματια τους το DON'T TREAT ME BAD!!

Μιαμιση περιπου ωρα μετα..κι αφου δεν ενιωθα πια το λαιμο μου απο το τραγουδι..κι ολοι ητανε καταιδρωμενοι στην αιθουσα..η μπαντα μας ΚΑΛΗΝΥΧΤΙΖΕ και τα φωτα αναψαν!!
Ενα μπουλουκι κοσμου ορμησε μπροστα να δωσει τα χερια στους μουσικους και εκει ητανε που πραγματικα συνειδητοποιησαμε οτι ενα ακομα ομορφο Live ειχε φτασει στο τελος του!!

Βγηκαμε στο δρομο και το Αστικο γεμισε κοσμο..που ισως θα συνεχιζε καπου αλλου τη βραδυα..
Τα αυτια ολων βουιζαν ακομα,αλλα μπορουσε ακομα κανεις να ακουσει καποιους να σιγοτραγουδουν καποιο απο τα κομματια της συναυλιας!!
Αλλο ενα βραδυ παρασκευης εκλεινε με τον καλυτερο τροπο..σηκωσαμε τις μπυρες στον αερα..και τσουγκρισαμε στην υγεια των C.J. Snare,Bill Leverty,Michael Foster και Allen McKenzie!!

"Reach for the sky or I will shoot you down
In the blink of an eye -- reach for the sky
There's nowhere to run nowhere to hide
Reach for the sky
I got the drop on you so raise them high
Reach for the sky.."

WHY can't THIS be LOVE?

απο VAN HALEN το τραγουδι της ημερας..με τον SAMMY HAGAR στα φωνητικα!!
κατι εχει αυτο το κομματι που μου φτιαχνει τη διαθεση οποτε το ακουω!!
απολαυστε το μαζι μου λοιπον!!να'χουμε μια ομορφη μερα και καλο μηνα (για να μην ξεχνιομαστε)!!

Αν..η αμφιβολια!!

Αν "ηξερες" πως μ'αγαπας,
θα σ'αγαπουσα δυο φορες κι εγω..
μα εσυ τη μοιρα δοκιμαζες
και το χρονο
ξοδευες αλογιστα
κι αργα..στα διχτυα του μπλεκοσουν,
κι ας φοβοσουν,
πως ολα ματαια ειναι..
και σκεφτοσουν,
εψαχνες,
μια λυση να βρεις,
να σε βγαλει απ'τα αδιεξοδα..
μες στης αμφιβολιας τα στενα,
κρυβοσουν και χανοσουν,
κι η νυχτα περναγε..

Τα χρονια γιναν πιο μακρυα,
κι απ'τα μαλλια,που κατασπρα,
στους ωμους πεφτουν,
κι οσοι αντεχουν..
ας κανουνε το χρονο φιλο
κι ας γυρισουν
για να δειξουν,
πως τιποτα δε χαθηκε,
κι ολα ιδια ειναι..
Κι ας περασαν τα χρονια
και στην αμφιβολια αν ζουν,
κι αυτοι περνουν μαζι τους..
χορευουν και γερνουν μαζι τους..
στη γιορτη τους..που τελειωμο δεν εχει!!

Περνας κι εσυ..αναμεσα στα δευτερολεπτα!!

η μερα περναει..
αφηνει το στιγμα της
και περναει..

κι εσυ περαστικος νιωθεις,
σε μια περαστικη πλοκη,
απο περαστικες καταστασεις
μιας περαστικης ζωης..
κι η μερα απλα περναει..

ο χρονος περναει..
φευγει..
φωνες,κλαματα,βρισιες κι εσυ
θυμασαι πως ολα αυριο
θα εχουν περασει..
κουνας το κεφαλι,
κι η μερα
εχει απλα περασει..

ευγενικα,αργα η γρηγορα,
ασκοπα,τραγικα..πως;
δεν ξερεις
μα χαιρεσαι
που ολα εχουν περασει..

"θα ειμαι εδω μετα;"
σκεφτεσαι κι εσυ..
ισως και να'σαι,
περαστικος διαβατης
και μοναχικος
για παντα και ποτε,
μια ζωης,
μιας υπαρξης,
του θυμου,
της σιωπης,
μιας παυσης..
που εχει απλα περασει..

κι εσυ περνας,
μιλας,φοβασαι,
σερνεσαι,μεθας..
περαστικος για παντα,
χαμενος
στο ρολοι σου,
αναμεσα σε δεικτες
και γραμμες..
πρωτου η βραδυα "γερασει"..

Απέραντα χωράφια--Κώστας Τουρνάς(1972)

Τούτον τον κόσμο μικρός τον ενόμιζα αλλοιώς,
τούτον τον κόσμο μικρός τον φαντάστηκα αλλοιώς.
Και συ που στο στόμα φέρνεις το τσιγάρο μ’ ηδονή
κάπως έτσι έχεις ζήσει μιάν ολόκληρη ζωή.
Και νομίζεις πως θ’ αλλάξει αν μ’ αυτήν συμβιβαστείς
ψευδαισθήσεις όμως θά ‘χεις, ψευδαισθήσεις θα γευτείς.
Γιατί αν έβλεπες για λίγο τι συμβαίνει γύρω μου,
θα πνιγόσουν απ’ το άγχος που γεννιέται μέσα μου.
Γέρος είμαι από τώρα που ‘μαι 23 χρονών
και συ ανάβεις άλλο ένα εις υγείαν των κουτών.

Κάτω ‘κει στ’ απέραντα, στ’ Απέραντα Χωράφια
που με τ’ άλογα έτρεχα σαν ήμουνα μικρός,
παραπίσω τράβαγα πακέτο τα όνειρά μου
κι απο τότε ήθελα να γίνω γεωργός.
Άσπρες Χαίτες ήταν στον αέρα τα μαλλιά μου,
σαν άγρια εφύσαγε ο αέρας ο καυτός
κι είχα όλη εκείνη τη χαρά μου στην καρδιά μου
που τον κόσμο αλλοιώς τον φανταζόμουνα μικρός.

Κάτω ‘κει στ’ απέραντα, στ’ Απέραντα Χωράφια
στη σκέψη μου θρονιάστηκες και έγινες κυρά.
Το δέρμα σου αγάπησα και την πνοή σου ακόμα
την ένοιωθα σαν ξάπλωνα στου ονείρου τη σκιά.
Τώρα όταν σε σκέφτομαι, της φαντασίας απάτη,
ξέρω πως δεν απέχεις, μα θα σε βρω εδώ κοντά.
Γιατί είδα κείνα που’ μελλε το στόμα να στεγνώσουν,
ένοιωσα αυτά που κάναν την καρδιά μου ν’ αρρυθμεί.

Μια κιθάρα μίλησε στα δώδεκά μου χρόνια
και είπε αλήθειες που τις κρύβουν πάμψηλα βουνά.
Κέρδισα απ’ τον ήχο της μιά καθαρή εικόνα,
εικόνα που ζωγράφοι δεν ζωγράφισαν ποτέ.
Στο τραγούδι μου τυχαία βρήκα ό,τι βρήκαν
στις εννιά θρησκείες οι προφήτες οι εννιά.
Κι από τότε που ‘νοιωσα της μουσικής τη γλώσσα,
διαρκώς μιλώ με τούτη, τη δική μου τη γενιά.

Μέρες με γκρίζο ουρανό και με κρύο, χωρίς ύπνο πολύ,
απόφαση σκούρα, μιά κενότητα πλήρης με τάραξε εκεί
για να φύγω... για να φύγω...

Θυμάμαι όταν το φορτηγό τα πράγματά μου πήρε,
τις σκέψεις τις ρομαντικές εφόρτωνα μαζί.
Χωρίς να ξέρω πως αυτοί που πόλεις δυναστεύουν
θα τις πληγώσουν με το πιο μεγάλο τους καρφί.
Και έφτασα εδώ μ’ απέραντη αγάπη για τον κόσμο,
απέραντη σαν τα χωράφια που έζησα μικρός.
Μα κάθε μέρα που περνά, όσο την έχω ανάγκη,
τόσο μακριά με διώχνει και μαντήλι μου κουνά.
Αγάπη.... αγάπη....

Αργότερα, σε αίθουσες φτιαγμένες μόνο για χορό
ευρέθηκα να παίζω.
Με μιά κιθάρα απ’ τις φτηνές και ρεπερτόριο διεθνές,
εμένα να προδίδω.
Μάγκες, προστάτες κι αδερφές στις παλιωμένες μου χορδές
το άχτι τους να βγάζουν,
Κι ο εφιάλτης μου ζεστός μ’ ακολουθεί σαν κυνηγός
μαζί του για να ζήσω.

Μάθημα που διδάχτηκα δεν θέλησα να δώσω
κι έτσι ο εαυτός μου θά ‘ναι πάντα ανοιχτός.
Και η ψυχή μου απέραντο χωράφι και μεγάλο
που σπέρνει ο καθένας και μου παίρνει τον καρπό.

Όταν στρατιώτη με πήραν, μου μάθαν να ζω μοναχός.
Και με ασκήσεις σε λόφους μου δείξαν πώς νά ‘μαι σκληρός,
να αντέχω...

Αντέχω στην πείνα και ζω με τη δίψα, αντέχω παντού.
Η σκέψη μου όμως την ψυχή μου πληγώνει, με έλκος διαρκές την πεθαίνει,
την πεθαίνει...

Πόσες φορές πριν φτάσω εδώ δεν κάθισα να γράψω
λέξεις που, μα την πίστη μου, θ’ αλλάζαν το μυαλό.
Και τότε κάποιος έξυπνος του Τύπου και των Μέσων
μού ‘λεγε «αυτό είναι ποίηση, δεν είν’ εμπορικό».

Σε κείνα τα Απέραντα Χωράφια αν είχε ζήσει,
αν τα’ χε δει έστω για λίγο ο έξυπνος αυτός,
θα ‘ξερε πως η ποίηση που δίνει εκεί η φύση
είναι κι ο μεγαλύτερος εμπορικός καρπός.

Βάρη που λυγίζουνε και γιγάντων πόδια δεν τα θέλω εγώ.
Άγχη κι αγωνίες, ψέμματα, εικασίες, μακριά από ‘δώ.
Τούτον τον κόσμο μικρός τον ενόμιζα αλλοιώς,
τούτον τον κόσμο μικρός τον φαντάστηκα αλλοιώς.

Σαν να δύει ο ήλιος είναι η πορεία τούτης της γιορτής,
ο αλκοολικός που απ’ το μεθύσι παίρνει άισθηση ζωής.
Θεοί, ένα τείχος να χτίσετε τώρα μπρος στις πόλεις,
απ’ τα χωράφια αν θα’ρθουνε να πείτε πως αρρώστεια τρώει τον κόσμο.

Και συ που στο στόμα φέρνεις το τσιγάρο μ’ ηδονή
κάπως έτσι έχεις ζήσει μιάν ολόκληρη ζωή.
Και νομίζεις πως θ’ αλλάξει αν μ’ αυτήν συμβιβαστείς
ψευδαισθήσεις όμως θά ‘χεις, ψευδαισθήσεις θα γευτείς.
Γιατί αν έβλεπες για λίγο τι συμβαίνει γύρω μου,
θα πνιγόσουν απ’ το άγχος που γεννιέται μέσα μου.
Γέρος είμαι από τώρα που ‘μαι 23 χρονών
και συ ανάβεις άλλο ένα εις υγείαν των κουτών.

Μη ρωτάς λοιπόν για που πηγάινω,μη ρωτάς για που τραβώ.
Ρώτα μόνο αν αφήνω κάτι απο εμένα εδώ.

Στο δωμάτιό μου θά ‘βρεις 13 ποίηματα,
όλα λεν’ για την αγάπη, όμως νόημα τίποτα.

Τούτη η πάλη λέει σ’ άλλον ότι είναι ζωντανός,
μα σε μένανε θυμίζει πώς γεννιέται ο νεκρός.

Μόνος ήμουνα και θά ‘μαι, μόνος έζησα και ζω.
Κι αν τις νύχτες δεν κοιμάμαι είναι γιατί μένω εδώ...


(ενας απο τους πιο ομορφους rock ελληνικους δισκους,κι ο πρωτος προσωπικος του Τουρνα..ο οποιος αρχικα οπως ητανε αναμενομενο δεν ειχε ζητηση γι'αυτο και κυκλοφορησε σε πολυ περιορισμενο αριθμο αντιτυπων..
Ακολουθησαν τα ΑΣΤΡΟΝΕΙΡΑ και ΚΥΡΙΕΣ και ΚΥΡΙΟΙ..κι επειτα ξανακυκλοφορησε αυτος ο δισκος και πολλοι μιλουσαν ισως για το καλυτερο εργο της ελληνικης μουσικης..!!
Νεοτατος ο Τουρνας οταν φτιαχνει το δισκο αυτο,μιλα για θεματα που απασχολουν το μυαλο του και για πραγματα που περιμενει να γινουν..Ισως ολες αυτες οι τυπωμενες σε στιχους σκεψεις να χουν κατι απο το μεσα του καθενος απο μας!!)

"4 ολοκληρα χρονια χωρις το Βλασση.."

"Εμένα, εμένα, εμένα, εμένα
δεν θα μπορέσεις να με αλλάξεις με κανένα.."

..στιχοι ενος απο του κομματια του Βλασση..
..δισκος χαιρετε!!..
..χρονολογια 1995..
..κι αυτο στην καλυτερη του φαση..

Υπηρξε μελος των Πελομα Μποκιου με τους οποιους γραψανε ομορφα κομματια οπως ο "Υμνος στη ζωη" και ο "Γαρυφαλλος".Επειτα ο δρομος του συνεπεσε με κεινον της Αλικης Βουγιουκλακη και ξεκινωντας απο τη θεατρικη παρασταση ΕΒΙΤΑ(στην οποια επαιζε τον ΤΣΕ),ενωθηκαν και οι ζωες τους για καποιο χρονικο διαστημα..
Επαιξε σε διαφορες σειρες και παρουσιασε πολλα τηλεπαιχνιδια στη συνεχεια..
Παντα γελαστος,ευδιαθετος..προκαλουσε τους παντες να ανεβουν ψυχολογικα και εδινε εναν αλλο αερα..
Ποτε δε σταματουσε να τραγουδα..
Κανεις δεν πιστευε πως ενας ανθρωπος σαν τον Βλασση θα εφευγε ετσι ξαφνικα απο τη ζωη..
Ηταν σαν σημερα 14 Οκτωβρη του 2004..ητανε μολις 55 χρονω!!
Η ειδηση του θανατου του εσκασε σαν βομβα και πολυς κοσμος στεναχωρεθηκε οχι γιατι εφυγε ενας νεος ανθρωπος..αλλα επειδη εφυγε ο Βλασσης τους!!
Αυτος που ως τραγουδιστης,τηλεπαρουσιαστης και "Απαραδεκτος" τους κρατησε συντροφια για παρα πολλα χρονια!!
Μακαρι να΄ναι καλα εκει πανω..

(το παρακατω κομματι βρισκεται στο δισκο ΧΑΙΡΕΤΕ επισης..η πρωτη εκτελεση ειναι της Δημητρας Γαλανη,η οποια εδω κανει δευτερα φωνητικα,καθως ο Βλασσης ερμηνευει με το δικο του μοναδικο τροπο!!)




Διαβαστε επισης το αφιερωμα στο Βλασση που κανει ενας φιλος ΕΔΩ

Wasted sunset..

"..the day is gone when the angels come to stay
and all the silent whispers will be blown away
lying in the corner, a pair of high-heel shoes
hanging on the wall, gold and silver for the blues
one too many wasted sunsets
one too many for the road

and after dark, the door is always open
hopin' someone else will show
someone is waiting behind an unlocked door
grey circle's overhead, empty's on the floor
the cracks in the walls have grown too long
the slow hand is dragging on, afraid to meet the dawn
one too many wasted sunsets
one too many for the road

and after dark, the door is always open
hopin' someone else will show.."


(DEEP PURPLE)

another wasted sunset for me..
another wasted sunset for love..
another wasted sunset for life..
and the door is still waiting wide open..

Σταγονες στο γυαλο..

"Κάποτε Θα Γνωριστούμε
Τυχαία Σε Κάποιο Σπίτι Φιλικό
Θα Συστηθούμε Βαθιά Θα Κοιταχτούμε
Και Θα'μαστε Κι Οι Δυο Σταγόνες Στο Γυαλό

Κάποτε Θα 'ρθουν Καλοκαίρια
Κι Ύστερα Το Φθινόπωρο
Θ'αγαπηθούμε Με Τις Καρδιές Στα Χέρια
Και Θα'μαστε Κι Οι Δυο Σταγονες Στο Γυαλό

Κάποτε Θα Μου Δίνεις Ένα Βλέμμα
Κάποτε Θα Σου Τραγουδώ
Θα'σαι Το Σώμα, Το Αίμα Θα'μαι Εγώ
Και Θα'μαστε Κι Οι Δυο Σταγόνες Στο Γυαλό

Κι Ύστερα Τα Χρόνια Θα Γεράσουν
Κι Ύστερα Θα Φύγουμε Κι Οι Δυο
Θα Ξεχαστούμε, Αιώνες Θα Περάσουν
Και Θα 'μαστε Κι Οι Δυο Σταγόνες Στο Γυαλό.."

(Ο δρομος,ο χρονος κι ο πονος-Αλκινοος Ιωαννιδης)




καποτε..
θα συναντηθουμε..μπορει οχι σε σπιτι φιλικο..ισως σε μια πλατεια,σε μια πορεια..σε καποια εκδηλωση..
καπου που ισως να νιωθουμε μονοι κι οι δυο..μεσα σε κοσμο που παρανοει..φωναζει,μιλα με χειρονομιες..
και θα μιλησουμε κι εμεις..ισως χωρις λεξεις,με τα ματια..με ενα χαμογελο..και θα ναι αρκετο..
θα σε προλαβω στην πορτα πριν φυγεις και θα ζητησω να σε ξαναδω..και θα αφησουμε το χρονο να κανει το παιχνιδι του..

επειτα σε ενα μικρο Καφε..
εσυ κι εγω με λεξεις και αναμνησεις,θα βαλουμε τη ζωη μας στο τραπεζι και θα μιλησουμε για περασμενες αγαπες,για συνηθειες,για ερωτες..γι αυτα που χρονια στοιχειωνουν τις σκεψεις μας..
για οσα ονειρευομαστε..για οσα γιναμε και για οσα θελουμε να αποφυγουμε..
κι επειτα θα με καληνυχτισεις με μια αγκαλια..κι εγω θα ευχομαι να μπορουσα να ρθω μαζι σου..
θα σε σκεφτομαι..θα εχω συνεχεια το τηλεφωνο αγκαλια και θα νιωθω πως θα χτυπησει το επομενο λεπτο..
θα εχω τοσα να σου πω..και δεν θα αντεχω αλλη υπομονη..

κι επειτα ενα μηνυμα,η ενα mail..
λιγο πριν παω για υπνο..να σου λεω πως σε σκεφτομαι..και πως θελω να σε ξαναδω..

νεα μερα..κι εσυ η πρωτη μου σκεψη..με σενα ανοιγω και κλεινω πια τις μερες μου..
και το τηλεφωνο χτυπα..
κι υστερα ερχεται η ελξη..η σκεψη μας για σενα και μενα μαζι..
κοινα ονειρα..ονειρα που βαζουμε σε παρομοια καλουπια..
πολλα φιλια απο κεινα που δε θελει κανεις να τελειωσουν και στιγμες που ο χρονος μοιαζει να χει παγωσει με μας στο φοντο..

σκεφτομαστε τα χρονια να γερνουν κι εμεις μαζι μ'αυτα..
αλλα δε θελουμε να φυγουμε..
δε θα αντεξω χωρις να βλεπω τα ματια σου..
δε θα αντεξω να μη σε νιωθω διπλα μου..
δεν μπορω να σκεφτω αν υπαρχει μετα και δε θελω..

θελω μονο εσενα κι εμενα..εδω..χαμενους στη στιγμη..στο δικο μας παρον..
θελω απλα να μην περνα ο χρονος..
θελω να σε εχω και να σ'αγαπω..

ακομα κι οταν φυγω..

ξερω πως εκεινο το φιλι θα υπαρχει ακομα..

οπως κι εκεινη η στιγμη..

παντα θα'μαστε εσυ κι εγω..εγω κι εσυ..παντα μαζι..παντα ερωτευμενοι..και τα συναισθηματα θα ξεπερνουν καθε οριο..κι ολα θα ναι σαν ονειρο..
σαν ολα εκεινα που φανταστηκαμε..
και σαν ολα εκεινα που πραγματοποιησαμε μαζι..

θα ξεχαστουμε,τα χρονια θα περασουν..
και θα'μαστε κι οι δυο,
σταγονες στο γυαλο..

Ειναι μερες..ερχονται ωρες..φευγουν στιγμες..

"ειναι μερες..που παταω γερα..
ειναι μερες..που νιωθω πως πεθαινω.."

..ειναι μερες που ποναω κι ειναι μερες που ενω φαινομενικα πανε καλα μπορει το παραμικρο να τους αλλαξει διαθεση..
τι να'ναι αυτο το παραμικρο;
ενα τηλεφωνημα,ενα mail,μια ξαφνικη αδιαθεσια..ο,τιδηποτε..ακομα και μια μικρη ενοχληση,μια γρατζουνια στο εσωτερικο του λαιμου,κι απ'αυτες ξερω καλα..αν μπορουσε καποιος να δει τι γινεται στο λαιμο μου,θα εβλεπε κατι σαν βινυλλιο παλιο,σκουριασμενο και χιλιοχρησιμοποιημενο,με απειρες και ακαταστατες γρατζουνιες και χτυπηματα..
ολη μου η ζωη και ολες οι κακες συνηθειες βρισκονται εκει μεσα..λιγο αλκοολ,λιγος καπνος και καφεΐνη,αφθονη καφεΐνη..αφθονα μερονυχτα διαβασματος,σκεψης,απογνωσης,μοναξιας..απειρες ξεχασμενες στιγμες..καποιες απο τις οποιες δεν εχουν σημασια πια ουτε και για μενα τον ιδιο..

ο καπνος να μου θυμιζει τα απογευματα που σε περιμενα..
τα καλοκαιρια στο λιμανι..
τη βροχη μετα τη συναυλια το '04,και τη μεγαλη παρεα μας διπλα στην εκκλησια..
καποιο προσωπο που αγαπω πολυ και με βλεπει απο τη χωρα που βρισκεται πανω απο τα συννεφα,κι ευχομαι να μπορουσα ακομα να του μιλησω..(αγαπουσε πολυ τον καπνο και του το στερησαν οι συγκυριες..)
εμενα να σκεφτομαι ωρες ατελειωτες..κι εσενα να ζητας συγγνωμη και να φευγεις,ριχνοντας με σε βαθυτερες σκεψεις..

το αλκοολ..παλια ξεχασμενη πλεον συνηθεια,οσο της ξανοιγεσαι..τοσο σε καταστρεφει..
και τρεφεται απο σενα,και σε προσταζει συνεχως να μπεις στο χορο της κι εσυ,σαν "πιτσιρικι που ακολουθει τον αυλητη",κανεις παιχνιδι και προχωρας ακουραστος στη ληθη της θυμησης οσων σε ταλαιπωρουν μεσα βαθυα και δε λενε να σε αφησουν..
κι επειτα θυμασαι το Rory,και λες δε θελω να καταληξω εκει..δε θελω να φυγω αβοηθητος και καπως συγκρατιεσαι να μην κυλησεις βαθυτερα..

η καφεΐνη..χειροτερη απο ναρκωτικο κυλα σε καθε μοριο του αιματος..
μπανιο-δωματιο,δωματιο-μπανιο πολυ γνωριμη διαδρομη κι εσυ εκει..κι αλλος καφες,κι αλλη κουπα..και το ματι της κουζινας συνεχως αναμμενο..
οι δεικτες στο ρολόι να δειχνουν πως η ωρα περασε κι εσυ εκει..ακουμπησμενος διπλα σε μια οθονη..πληκτρολογεις,γραφεις,βριζεις,σβηνεις,ξαναγραφεις..διαλειμμα για λιγο,πιο δυνατα η μουσικη,ενω ετοιμαζεις μια νεα κουπα καφε..και ο κυκλος συνεχιζει αεναα.. βιωνεις,"λιωνοντας" σαν κερι,την καθε στιγμη..
λειτουργεις πια μηχανικα..χωρις βουληση..σα ρομποτ..με κινησεις εργοστασιακα ρυθμισμενες..και τα ματια βαραινουν και βαραινουν συνεχως κι εσυ εκει..ακομα εκει..

αναρωτιεσαι τι μερα να'ναι..

κι επειτα εκει που κλεινεις τα ματια και προσπαθεις να ηρεμησεις..ενα μικρο δωρακι υπερεντασης συνεχιζει να σε βασανιζει..
και σκεφτεσαι και προσπαθεις να ξεκαθαρισεις οσα μοιαζουν τοσο μπερδεμενα και τα βαζεις με σενα..

τι δε θα δινα για ενα ηρεμο βραδυ κατι τετοιες μερες..κι εχω περασει πολλες..ευτυχως μοιαζουν καπως μακρινες πια..αλλα θα ρθουν κι αλλες..
τι μου χει μεινει τελικα..
μονο η καφεΐνη..εκεινη κι εγω παρεα θα περασουμε και τις επομενες δυσκολιες..
ισως τοτε να μη σκεφτομαι τιποτα..ισως ολα να ναι ηρεμα..
ισως εσυ να μην εισαι αυτο που με απασχολει..
ισως ουτε κι εγω..
ισως εγω να μην ειμαι εδω..κι ισως ολα να'ταν ενα ονειρο..ενα τρικ της στιγμης που περνα και φευγει..χανεται..
ισως εγω να μην ειμαι εγω τελικα..για σενα δεν ξερω μη ρωτας..δε θυμαμαι..δεν μπορω να θυμηθω και δεν ξερω αν θελω να θυμαμαι..

θα τα ξαναπουμε..ισως!!

dedicated to all those torturing sleepless nights..
to my special friend "caffeine"..

Προσοχη καταζητειται..γιατι κανει ακομα ονειρα για τη ζωη του!!

..οχι δεν το ειδα σε κανενα τοιχο η εφημεριδα..δεν το ειπανε στην TV που για ολα εχει αποψη κι επιβαλλει απο νεες τασεις μοδας μεχρι τι ωραριο θα ακολουθουμε στις ζωες μας..αλλα οπως παμε,σε μερικα χρονια θα βλεπουμε φωτογραφιες σε τοιχους και κολωνες μ'αυτη την επιγραφη,ετσι ωστε να εξαλειφθει κι ο τελευταιος που "χαλαει την κοινωνια" κανοντας ονειρα..

Αφορμη γι'αυτη τη δημοσιευση σταθηκε ενα παλικαρι,με τον οποιο ετυχε να πιασουμε κουβεντα χθες το βραδυ..και μεσα απο μια κουβεντα που ειχε ως θεμα ΤΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ,τα μαθηματα του πανεπιστημιου,τη νεα φουρνια του παιδαγωγικου(χαχαχα..) και πολλα αλλα..καταληξαμε στο θεμα του μεταπτυχιακου,που ολοι θελουν να κανουν αλλα κατα τη γνωμη μου ειναι αδικος κοπος,καθως δεν προσφερει τιποτα περισσοτερο απο καποια προυπηρεσια..και χαμενος χρονος,καθως παλι μπορουν να χαθουν πολλες ευκαιριες οσο καποιος ασχολειται με το μεταπτυχιακο του..
Γυριζει λοιπον και με ρωταει "Μετα τη σχολη,τι;",και του απανταω "Ελπιζω τιποτα σχετικο με οσα σπουδασα.." και η δικη του απαντηση σ'αυτο "Αααα,καταλαβα..εχεις ονειρα!!"..Για να ειμαι ειλικρινης μου προξενησε περιεργεια ο τροπος που το ειπε,σαν να το θεωρουν ολοι πλεον χασιμο χρονου να κυνηγα κανεις τα ονειρα του..σαν να εχουν απλα βολευτει με την κατασταση..Και αναρωτιεμαι επισης "Ολα αυτα τα παιδια γεννηθηκαν με σκοπο της ζωης τους,πεθαινοντας στη δουλεια,να κυνηγησουν μια υψηλη θεση..η απλα μια θεση που να τους προσφερει τη δυνατοτητα να γυριζουν με δερματινο χαρτοφυλακα και mercedes;"
Που πηγανε οι εποχες που ρωταγες ατομα και σου ελεγαν οτι θελουν να γινουν ηθοποιοι,τραγουδιστες,ποιητες,χορευτες,ζωγραφοι,σκηνοθετες..;Γιατι πλεον ολοι θελουν να γινουν γιατροι,δικηγοροι και οικονομολογοι;Ποσους τετοιους θα χωρεσει κι αυτος ο ερμος ο τοπος,η κατασταση ειναι εδω και καιρο κορεσμενη δεν το βλεπουν;Γιατι παρατανε ολοι τα ονειρα και κυνηγανε τη σιγουρη ανεργια;Γιατι δε βλεπουν λιγο πιο μακρυα απο την προσκαιρη σιγουρια μιας θεσης στο δημοσιο η ιδιωτικο τομεα;Ολους η ιδια μυγα τους τσιμπησε;Αν ναι,να μου πουνε που συχναζει να μην περασω απο κει..
Θα κλεισω με μια φραση που ειχε πει καποτε ο μεγαλος RORY GALLAGHER,καλη του ωρα εκει που βρισκεται..

"..ολοι οι νεοι μουσικοι βιαζονται να γινουν σταρ πριν φτασουν στα 25 τους.
Κι οταν δεν τα καταφερουν,μαζευουν την κιθαρα τους
και φορανε τη γραβατα του υπαλληλου.."

Ήρθες αργά ..

"Καθόσουν και με κοίταζες στα μάτια
κι έπειτα σηκώθηκες αργά
χάρισες μια πνοή ακόμα στον αέρα
και ήταν σαν να άκουσα τα γέλια μου τα παιδικά ξανά

Ήρθες αργά
με το εγώ σου φορεμένο σαν παλτό
κι έτρεξα χωρίς να το σκεφτώ
έτρεξα αμέσως να σε βρω
Ήρθες αργά

Κι ο χώρος μίκρυνε , μίκρυνε κι η καρδιά μου
κι έγινε μπίλια που στην άβυσσο κυλά
και πίσω απ' τις κουρτίνες της σιωπής
σε βλέπω τώρα θέλεις να κρυφτείς
Ήρθες αργά

Ήρθες αργά
με το εγώ σου φορεμένο σαν παλτό
κι έτρεξα χωρίς να το σκεφτώ
έτρεξα αμέσως να σε βρω
Ήρθες αργά

Ήρθες αργά
κάποια χειμωνιάτικη βραδιά
μου 'πες στο τηλέφωνο "ήρθα είμ' εδώ"
κι έτρεξα κοντά σου να σε δω

Ήρθες αργά
με το εγώ σου φορεμένο σαν παλτό
κι έτρεξα χωρίς να το σκεφτώ
έτρεξα αμέσως να σε βρω
Ήρθες αργά.."

(Magic de spell)

ηρθες αργα,με το εγω σου φορεμενο σαν παλτο..

Love walks in..before she leaves forever!!

Παει σχεδον ενας χρονος..ενας χρονος απο τοτε που μου πρωτομιλησες..
μου'πες λογια ομορφα..

μεσα σε μια κουβεντα μηνων,μια κουβεντα πανεμορφη..

κι εγω μαγευτηκα και μπηκα στο παιχνιδι σου..

στο παιχνιδι μας..

σε ενα παιχνιδι με λεξεις και μουσικες..

που εμοιαζε πως θα κρατησει για παντα..

θελαμε να κρατησει για παντα..

ισως να ημουν ο μονος που προσπαθησε πολυ..

ισως να γινομουν θυσια..και ισως να ενιωσες πως δεν προσφερεις..

μα δεν περιμενα ποτε ανταποδωση..

και στο'χα πει,σε ειχα καθησυχασει ξανα..

το μονο που ηθελα απο εσενα ητανε να εισαι ευτυχισμενη..

αυτο μου εδινε καθε μερα δυναμη..

αυτο και η φωτογραφια σου..
αυτη που για καιρο υπηρξε φοντο,
στην οθονη του υπολογιστη μου..
για να μου θυμιζει πως καποια..
εκει εξω..
μεσα σε εκατομμυρια κοσμο..
νοιαζεται μονο για μενα!!

Πανε οχτω μηνες που δεν εχουμε μιλησει..
οχτω ολοκληροι μηνες απο οταν σταματησες ξαφνικα να μου μιλας..

ειπες πως θα τηλεφωνουσες..
ειπες μα δεν μπορεσες..

κι εγω ελιωνα καθημερινα..
και σε περιμενα..
κι εψαχνα απαντησεις..και σου εγραφα..
μα απαντηση δεν πηρα..

Εκεινη η αγκαλια και το φιλι μου χει μεινει..
κι εσυ μεσα απο το μετρο να μου λες πως μ'αγαπας..και να χανεσαι!!

Να χανομαι κι εγω..
και τα ονειρα μας..
οι διακοπες..
το μελλον με τα ασπρα μαλλια και τις αναμνησεις..
ολα εκεινα που ισως να χουν παρει αναβολη επ'αοριστων..
καθε ματαιωμενο σ'αγαπω..
καθε φιλι απο αυτα που νιωθω ακομα,
να μου φερνει ο ανεμος οταν καθομαι και κοιταζω τη θαλασσα..

Σ'οποια αγκαλια και να κοιμασαι..

Σ'αγαπω,να προσεχεις!!

Αφιερωμενο σε καποια Λ.

Κατερινα Γωγου..τιτλοι τελους σαν σημερα..15 χρονια πριν!!

«Η μοναξιά…
δεν έχει το θλιμένο χρώμα στα μάτια
της συννεφένιας γκόμενας.
Δεν περιφέρεται νωχελικά κι αόριστα
κουνώντας τα γοφιά της στις αίθουσες συναυλιών
και στα παγωμένα μουσεία.
Δεν είναι κίτρινα κάδρα παλαιών “καλών” καιρών
και ναφθαλίνη στα μπαούλα της γιαγιάς
μενεξελιές κορδέλες και ψάθινα πλατύγυρα.
Δεν ανοίγει τα πόδια της με πνιχτά γελάκια
βοιδίσο βλέμα κοφτούς αναστεναγμούς
κι ασορτί εσώρουχα.
Η μοναξιά.
Έχει το χρώμα των Πακιστανών η μοναξιά
και μετριέται πιάτο-πιάτο
μαζί με τα κομμάτια τους
στον πάτο του φωταγωγού.
Στέκεται υπομονετικά όρθια στην ουρά
Μπουρνάζι - Αγ. Βαρβάρα - Κοκκινιά
Τούμπα - Σταυρούπολη - Καλαμαριά
Κάτω από όλους τους καιρούς
με ιδρωμένο κεφάλι.
Εκσπερματώνει ουρλιάζοντας κατεβάζει μ΄αλυσίδες τα τζάμια
κάνει κατάληψη στα μέσα παραγωγής
βάζει μπουρλότο στην ιδιοχτησία
ειναι επισκεπτήριο τις Κυριακές στις φυλακές
ίδιο βήμα στο προαύλιο ποινικοί κι επαναστάτες
πουλιέται κι αγοράζεται λεφτό λεφτό ανάσα ανάσα
στα σκλαβοπάζαρα της γής - εδώ κοντά είναι η Κοτζιά-
ξυπνήστε πρωί.
Ξυπνήστε να τη δείτε.
Είναι πουτάνα στα παλιόσπιτα
το γερμανικό νούμερο στους φαντάρους
και τα τελευταία
ατελείωτα χιλιόμετρα ΕΘΝΙΚΗ ΟΔΟΣ - ΚΕΝΤΡΟΝ
στα γαντζωμένα κρέατα από τη Βουλγαρία.
Κι όταν σφίγγει το αίμα της και δεν κρατάει άλλο
που ξεπουλάν τη φάρα της
χορεύει στα τραπέζια ξυπόλυτη ζεμπέκικο
κρατώντας στα μπλαβιασμένα χέρια της
ένα καλά ακονισμένο τσεκούρι.
Η μοναξιά
η μοναξιά μας λέω. Γιά τη δική μας λέω
είναι τσεκούρι στα χέρια μας
που πάνω από τα κεφάλια σας γυρίζει γυρίζει γυρίζει γυρίζει..»



Η Κατερίνα, αποτελεί ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στην ελληνική ποίηση,έγραφε για να μην εκραγεί,είχε κάνει τον πόνο και το παράπονο στίχους, κι αυτοί οι στίχοι ήταν πάνω απ' όλα αληθινοί.
Η Κατερίνα Γώγου έκανε ποίηση σε μια εποχή που οι άλλοι "ποιητές" έκαναν δημόσιες σχέσεις. Πάνω απ' όλα ήταν η ίδια ποίηση. Ανάμεσα σε χάπια, ποτά, σβησμένα τσιγάρα, φτωχογειτονιές, προδοσίες..

Hταν ένας ασυμβίβαστος άνθρωπος, κάποια που δεν άντεχε όλο αυτό τον πόνο και την αθλιότητα γύρω της, και έβγαζε ποιητικές κραυγές..μηπως ξυπνησουν οι αβουλοι γυρω της..
Οι κραυγές της δεν πήγαν χαμένες, αφού όλο και περισσότεροι νέοι άνθρωποι διαβάζουν την ποίησή της, όλο και περισσότεροι αληθινοί άνθρωποι την ανακαλύπτουν.

Δεν της χαρίστηκε ούτε ο θάνατος. Τη βρήκαν στο δρόμο. Η τελευταία υπερβολική δόση (3 Οκτωβρίου του 1993) σαν αυριο πριν 15 χρονια. Από όλες τις προηγούμενες (πόνο, πείνα, απόγνωση, διωγμό) είχε γλυτώσει.

"Και δεν είναι που θέλω να ζήσω.
Είναι το γαμώτο που δεν έζησα.."

Πηγή: η ιστοσελίδα προς τιμή της ΕΔΩ

Οσοι ενδιαφερονται για το θεμα..ας ριξουν μια ματια και στο Blog ενος φιλου για το αφιερωμα που εκανε στην Κ.
Η σελιδα βρισκεται ΕΔΩ