Ειναι μερες..ερχονται ωρες..φευγουν στιγμες..

"ειναι μερες..που παταω γερα..
ειναι μερες..που νιωθω πως πεθαινω.."

..ειναι μερες που ποναω κι ειναι μερες που ενω φαινομενικα πανε καλα μπορει το παραμικρο να τους αλλαξει διαθεση..
τι να'ναι αυτο το παραμικρο;
ενα τηλεφωνημα,ενα mail,μια ξαφνικη αδιαθεσια..ο,τιδηποτε..ακομα και μια μικρη ενοχληση,μια γρατζουνια στο εσωτερικο του λαιμου,κι απ'αυτες ξερω καλα..αν μπορουσε καποιος να δει τι γινεται στο λαιμο μου,θα εβλεπε κατι σαν βινυλλιο παλιο,σκουριασμενο και χιλιοχρησιμοποιημενο,με απειρες και ακαταστατες γρατζουνιες και χτυπηματα..
ολη μου η ζωη και ολες οι κακες συνηθειες βρισκονται εκει μεσα..λιγο αλκοολ,λιγος καπνος και καφεΐνη,αφθονη καφεΐνη..αφθονα μερονυχτα διαβασματος,σκεψης,απογνωσης,μοναξιας..απειρες ξεχασμενες στιγμες..καποιες απο τις οποιες δεν εχουν σημασια πια ουτε και για μενα τον ιδιο..

ο καπνος να μου θυμιζει τα απογευματα που σε περιμενα..
τα καλοκαιρια στο λιμανι..
τη βροχη μετα τη συναυλια το '04,και τη μεγαλη παρεα μας διπλα στην εκκλησια..
καποιο προσωπο που αγαπω πολυ και με βλεπει απο τη χωρα που βρισκεται πανω απο τα συννεφα,κι ευχομαι να μπορουσα ακομα να του μιλησω..(αγαπουσε πολυ τον καπνο και του το στερησαν οι συγκυριες..)
εμενα να σκεφτομαι ωρες ατελειωτες..κι εσενα να ζητας συγγνωμη και να φευγεις,ριχνοντας με σε βαθυτερες σκεψεις..

το αλκοολ..παλια ξεχασμενη πλεον συνηθεια,οσο της ξανοιγεσαι..τοσο σε καταστρεφει..
και τρεφεται απο σενα,και σε προσταζει συνεχως να μπεις στο χορο της κι εσυ,σαν "πιτσιρικι που ακολουθει τον αυλητη",κανεις παιχνιδι και προχωρας ακουραστος στη ληθη της θυμησης οσων σε ταλαιπωρουν μεσα βαθυα και δε λενε να σε αφησουν..
κι επειτα θυμασαι το Rory,και λες δε θελω να καταληξω εκει..δε θελω να φυγω αβοηθητος και καπως συγκρατιεσαι να μην κυλησεις βαθυτερα..

η καφεΐνη..χειροτερη απο ναρκωτικο κυλα σε καθε μοριο του αιματος..
μπανιο-δωματιο,δωματιο-μπανιο πολυ γνωριμη διαδρομη κι εσυ εκει..κι αλλος καφες,κι αλλη κουπα..και το ματι της κουζινας συνεχως αναμμενο..
οι δεικτες στο ρολόι να δειχνουν πως η ωρα περασε κι εσυ εκει..ακουμπησμενος διπλα σε μια οθονη..πληκτρολογεις,γραφεις,βριζεις,σβηνεις,ξαναγραφεις..διαλειμμα για λιγο,πιο δυνατα η μουσικη,ενω ετοιμαζεις μια νεα κουπα καφε..και ο κυκλος συνεχιζει αεναα.. βιωνεις,"λιωνοντας" σαν κερι,την καθε στιγμη..
λειτουργεις πια μηχανικα..χωρις βουληση..σα ρομποτ..με κινησεις εργοστασιακα ρυθμισμενες..και τα ματια βαραινουν και βαραινουν συνεχως κι εσυ εκει..ακομα εκει..

αναρωτιεσαι τι μερα να'ναι..

κι επειτα εκει που κλεινεις τα ματια και προσπαθεις να ηρεμησεις..ενα μικρο δωρακι υπερεντασης συνεχιζει να σε βασανιζει..
και σκεφτεσαι και προσπαθεις να ξεκαθαρισεις οσα μοιαζουν τοσο μπερδεμενα και τα βαζεις με σενα..

τι δε θα δινα για ενα ηρεμο βραδυ κατι τετοιες μερες..κι εχω περασει πολλες..ευτυχως μοιαζουν καπως μακρινες πια..αλλα θα ρθουν κι αλλες..
τι μου χει μεινει τελικα..
μονο η καφεΐνη..εκεινη κι εγω παρεα θα περασουμε και τις επομενες δυσκολιες..
ισως τοτε να μη σκεφτομαι τιποτα..ισως ολα να ναι ηρεμα..
ισως εσυ να μην εισαι αυτο που με απασχολει..
ισως ουτε κι εγω..
ισως εγω να μην ειμαι εδω..κι ισως ολα να'ταν ενα ονειρο..ενα τρικ της στιγμης που περνα και φευγει..χανεται..
ισως εγω να μην ειμαι εγω τελικα..για σενα δεν ξερω μη ρωτας..δε θυμαμαι..δεν μπορω να θυμηθω και δεν ξερω αν θελω να θυμαμαι..

θα τα ξαναπουμε..ισως!!

dedicated to all those torturing sleepless nights..
to my special friend "caffeine"..