Αν "ηξερες" πως μ'αγαπας,
θα σ'αγαπουσα δυο φορες κι εγω..
μα εσυ τη μοιρα δοκιμαζες
και το χρονο
ξοδευες αλογιστα
κι αργα..στα διχτυα του μπλεκοσουν,
κι ας φοβοσουν,
πως ολα ματαια ειναι..
και σκεφτοσουν,
εψαχνες,
μια λυση να βρεις,
να σε βγαλει απ'τα αδιεξοδα..
μες στης αμφιβολιας τα στενα,
κρυβοσουν και χανοσουν,
κι η νυχτα περναγε..
Τα χρονια γιναν πιο μακρυα,
κι απ'τα μαλλια,που κατασπρα,
στους ωμους πεφτουν,
κι οσοι αντεχουν..
ας κανουνε το χρονο φιλο
κι ας γυρισουν
για να δειξουν,
πως τιποτα δε χαθηκε,
κι ολα ιδια ειναι..
Κι ας περασαν τα χρονια
και στην αμφιβολια αν ζουν,
κι αυτοι περνουν μαζι τους..
χορευουν και γερνουν μαζι τους..
στη γιορτη τους..που τελειωμο δεν εχει!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου